ตอนนี้เกี่ยวกับความรัก

ปลายปี ๒๕๔๗

-เราคงต้องเป็นแฟนกัน-

อยู่ตัวคนเดียวไม่เคยข้องเกี่ยวกับใคร
ก็แสนจะสุขสบาย ตามใจตัวเองไว้ก่อน
อยากเที่ยวก็ไป ไม่ไหวก็กลับมานอน
ไม่เคยเป็นเดือดเป็นร้อนจนได้มาพบกับเธอ

ทำไมไม่รู้ แต่รู้ว่าอยากใกล้ชิด
หัวใจมันเริ่มออกฤทธิ์ ชอบคิดอะไรเพ้อเจ้อ
เพิ่งเจอเมื่อกี้ ก็ยังจะโทรหาเธอ
เข้านอนก็ยังจะเพ้อ คิดถึงแต่เธอเรื่อยไป

*ต้องส่องกระจกแต่เช้าทุกวัน
ยืนหมุนมันอยู่อย่างนั้นเพื่อความมั่นใจ
อยากทำตัวเองให้ดูดี ให้เธอชื่นใจ
เป็นอะไรที่มันไม่เคย

**แต่เป็นไปแล้ว แล้วคงจะหยุดไม่ไหว
แล้วเธอล่ะเคยบ้างไหม อาการเหมือนกันมั้ยเธอ
ถ้าหากเธอนั้น ก็เป็นเหมือนกันเสมอ
สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน

เพิ่งเจอเมื่อกี้ ก็ยังจะโทรหาเธอเข้านอนก็ยังจะเพ้อ
คิดถึงแต่เธออยู่ได้

*ต้องส่องกระจกแต่เช้าทุกวัน
ยืนหมุนมันอยู่อย่างนั้นเพื่อความมั่นใจ
อยากทำตัวเองให้ดูดีให้เธอชื่นใจ
เป็นอะไรที่มันไม่เคย

**แต่เป็นไปแล้ว แล้วคงจะหยุดไม่ไหว
แล้วเธอล่ะเคยบ้างไหม อาการเหมือนกันมั้ยเธอ
ถ้าหากเธอนั้น ก็เป็นเหมือนกันเสมอ
สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน

สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน

ต้นปี ๒๕๔๘

-เหนื่อยใจเหลือเกิน-

เหนื่อยใจเหลือเกิน ที่ใจบังเอิญมีเธอ
เฝ้ารอเฝ้าคอยเฝ้าเหม่อ แค่อยากให้เธอเฉลย
แต่เธอเหมือนเดิม ท่าทียังเป็นดังเคย
ไม่เคยบอกกันบ้างเลย ว่าเราคบกันยังไง

ผ่านมาหลายปี ฉันยังมีเธอเดินเคียง
ถามเธอแต่เธอก็เกี่ยง บ่ายเบี่ยงไม่มีจุดหมาย
บอกมาซักคำ ฉันควรทำตัวยังไง
ฉันเองก็มีหัวใจ ที่อยากให้คนดูแล

* รักเธอข้างเดียว ชีวิตฉันคงลำบาก
ยิ่งมีความรัก มากไปยิ่งเป็นฝ่ายแพ้
เพราะเธอปิดใจ ไม่เคยแน่วแน่
ไม่ยอมดูแล หัวใจที่มีในมือ

** ต่อไปพบกัน นัดกันที่เดิมเคยเจอ
ถ้าเธอต้องคอยฉันเก้อ ก็อยากให้เธออย่าถือ
ไม่อยากให้ใคร เห็นเรายังเดินจูงมือ
ทั้ง ๆที่เรานั้นคือ แค่คนคุ้นเคยกันมา

-รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ-

วันที่ลางเลือนกับคืนที่เลือนราง
เหม่อลอยคว้างเหมือนคนหมดทางไปต่อ
ใจที่ให้ไปอาจยังไม่เพียงพอ
ถ้ามันพอก็คงไม่เป็นอย่างนี้
ใกล้กันเหมือนมันยิ่งไกล ไม่ยอมเผยใจสักที
ไม่เคยเห็นใจคนที่มันรักเธอ

ดูเหมือนมีใจ ก็ทำเหมือนมีใจ
ไม่ทันไรเดี๋ยวเดียวก็กลายเป็นอื่น
ไม่มีหัวใจอย่าทน ไม่อยากรักกันอย่าฝืน
บอกเลยฉันเป็นคนอื่นจะไม่ฝืนหัวใจ

*อย่าโลเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร
ฉันดูไม่ออกว่าเธอน่ะคิดยังไง
อย่าลังเลอยู่เลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป
สายลมโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ

คนไม่มีใจ อย่าทำเหมือนมีใจ
เปิดได้ไหมเผยใจให้เห็นกันหน่อย
ถ้ามีหัวใจจะรอ ถ้าอยากรักกันจะคอย
บอกเพียงว่ารักสักหน่อยก็จะคอยเรื่อยไป

*อย่าโลเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร
ฉันดูไม่ออกว่าเธอน่ะคิดยังไง
อย่าลังเลอยู่เลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป
สายลมโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ

กลางปี ๒๕๔๘

-ไม่บังเอิญ-

หากบังเอิญสายตาเธอจะผ่านมาที่ฉัน
และเธอนั้นบังเอิญจะสนใจ
หากบางทีสายตาเธอเจอสิ่งที่ซ่อนไว้
ก็คงเพราะว่าใจเราตรงกัน

แต่มันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดไว้
และเราไม่มีทางจะรักกัน
และไม่มีเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้นทั้งนั้น
เพราะฉันคิดฝันไปคนเดียว

* อยู่กับความเหงา... กอดกับความฝัน
อยู่กับความหวังที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรัก... ที่มันบังเอิญไม่เป็นใจ
เพราะไม่มีทางจะมีเธอ

ก็คงเป็นเพราะความจริง... มันต่างจากที่ฝัน
และเธอนั้นไม่เคยจะสนใจ
แต่บังเอิญฉันยืนยัน... จะเก็บความฝันไว้
เก็บมันไว้ให้เธอเพียงคนเดียว

มีเพียงความเหงา มีเพียงความฝัน
เพียงเธอเท่านั้นที่มันยังขาดหายไป
ก็มีความรัก.... แต่เธอบังเอิญไม่มีใจ
ฉันไม่มีทางจะมีเธอ...
ก็ฝันว่าซักวัน..... จะมีเธอ

อนาคต (หวังว่า)

-แด่คนเคยรัก-

แด่คนที่ฉันเคยรัก แด่คนที่เคยซื่อตรง
ที่พาชีวิตฉันพลัดฉันหลงไม่มีชิ้นดี
เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้
เธอทำชีวิตที่มีความหมาย ฉันตายทั้งเป็น

*ฉันมันไม่ดีตรงไหน โง่เกินไปหรือเปล่า
แผลที่เธอทำมันลึกมันร้าว มันเข้าไปฝังใจ
ฉันมันไม่ดีตรงไหน จะบ้าจะตายเพราะเธอ
หัวใจยังจำยังคิดคิดเสมอ ถึงเธอคนทำ

เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้
แต่คงเป็นคนสุดท้ายที่ฉันจะยอมให้ทำ
ให้เธอเป็นคนสุดท้ายที่ฉันนั้นยอมให้ทำ