วันจันทร์, พฤษภาคม 30, 2548

ตอนนี้เกี่ยวกับความรัก

ปลายปี ๒๕๔๗

-เราคงต้องเป็นแฟนกัน-

อยู่ตัวคนเดียวไม่เคยข้องเกี่ยวกับใคร
ก็แสนจะสุขสบาย ตามใจตัวเองไว้ก่อน
อยากเที่ยวก็ไป ไม่ไหวก็กลับมานอน
ไม่เคยเป็นเดือดเป็นร้อนจนได้มาพบกับเธอ

ทำไมไม่รู้ แต่รู้ว่าอยากใกล้ชิด
หัวใจมันเริ่มออกฤทธิ์ ชอบคิดอะไรเพ้อเจ้อ
เพิ่งเจอเมื่อกี้ ก็ยังจะโทรหาเธอ
เข้านอนก็ยังจะเพ้อ คิดถึงแต่เธอเรื่อยไป

*ต้องส่องกระจกแต่เช้าทุกวัน
ยืนหมุนมันอยู่อย่างนั้นเพื่อความมั่นใจ
อยากทำตัวเองให้ดูดี ให้เธอชื่นใจ
เป็นอะไรที่มันไม่เคย

**แต่เป็นไปแล้ว แล้วคงจะหยุดไม่ไหว
แล้วเธอล่ะเคยบ้างไหม อาการเหมือนกันมั้ยเธอ
ถ้าหากเธอนั้น ก็เป็นเหมือนกันเสมอ
สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน

เพิ่งเจอเมื่อกี้ ก็ยังจะโทรหาเธอเข้านอนก็ยังจะเพ้อ
คิดถึงแต่เธออยู่ได้

*ต้องส่องกระจกแต่เช้าทุกวัน
ยืนหมุนมันอยู่อย่างนั้นเพื่อความมั่นใจ
อยากทำตัวเองให้ดูดีให้เธอชื่นใจ
เป็นอะไรที่มันไม่เคย

**แต่เป็นไปแล้ว แล้วคงจะหยุดไม่ไหว
แล้วเธอล่ะเคยบ้างไหม อาการเหมือนกันมั้ยเธอ
ถ้าหากเธอนั้น ก็เป็นเหมือนกันเสมอ
สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน

สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน

ต้นปี ๒๕๔๘

-เหนื่อยใจเหลือเกิน-

เหนื่อยใจเหลือเกิน ที่ใจบังเอิญมีเธอ
เฝ้ารอเฝ้าคอยเฝ้าเหม่อ แค่อยากให้เธอเฉลย
แต่เธอเหมือนเดิม ท่าทียังเป็นดังเคย
ไม่เคยบอกกันบ้างเลย ว่าเราคบกันยังไง

ผ่านมาหลายปี ฉันยังมีเธอเดินเคียง
ถามเธอแต่เธอก็เกี่ยง บ่ายเบี่ยงไม่มีจุดหมาย
บอกมาซักคำ ฉันควรทำตัวยังไง
ฉันเองก็มีหัวใจ ที่อยากให้คนดูแล

* รักเธอข้างเดียว ชีวิตฉันคงลำบาก
ยิ่งมีความรัก มากไปยิ่งเป็นฝ่ายแพ้
เพราะเธอปิดใจ ไม่เคยแน่วแน่
ไม่ยอมดูแล หัวใจที่มีในมือ

** ต่อไปพบกัน นัดกันที่เดิมเคยเจอ
ถ้าเธอต้องคอยฉันเก้อ ก็อยากให้เธออย่าถือ
ไม่อยากให้ใคร เห็นเรายังเดินจูงมือ
ทั้ง ๆที่เรานั้นคือ แค่คนคุ้นเคยกันมา

-รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ-

วันที่ลางเลือนกับคืนที่เลือนราง
เหม่อลอยคว้างเหมือนคนหมดทางไปต่อ
ใจที่ให้ไปอาจยังไม่เพียงพอ
ถ้ามันพอก็คงไม่เป็นอย่างนี้
ใกล้กันเหมือนมันยิ่งไกล ไม่ยอมเผยใจสักที
ไม่เคยเห็นใจคนที่มันรักเธอ

ดูเหมือนมีใจ ก็ทำเหมือนมีใจ
ไม่ทันไรเดี๋ยวเดียวก็กลายเป็นอื่น
ไม่มีหัวใจอย่าทน ไม่อยากรักกันอย่าฝืน
บอกเลยฉันเป็นคนอื่นจะไม่ฝืนหัวใจ

*อย่าโลเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร
ฉันดูไม่ออกว่าเธอน่ะคิดยังไง
อย่าลังเลอยู่เลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป
สายลมโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ

คนไม่มีใจ อย่าทำเหมือนมีใจ
เปิดได้ไหมเผยใจให้เห็นกันหน่อย
ถ้ามีหัวใจจะรอ ถ้าอยากรักกันจะคอย
บอกเพียงว่ารักสักหน่อยก็จะคอยเรื่อยไป

*อย่าโลเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร
ฉันดูไม่ออกว่าเธอน่ะคิดยังไง
อย่าลังเลอยู่เลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป
สายลมโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ

กลางปี ๒๕๔๘

-ไม่บังเอิญ-

หากบังเอิญสายตาเธอจะผ่านมาที่ฉัน
และเธอนั้นบังเอิญจะสนใจ
หากบางทีสายตาเธอเจอสิ่งที่ซ่อนไว้
ก็คงเพราะว่าใจเราตรงกัน

แต่มันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่คิดไว้
และเราไม่มีทางจะรักกัน
และไม่มีเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้นทั้งนั้น
เพราะฉันคิดฝันไปคนเดียว

* อยู่กับความเหงา... กอดกับความฝัน
อยู่กับความหวังที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรัก... ที่มันบังเอิญไม่เป็นใจ
เพราะไม่มีทางจะมีเธอ

ก็คงเป็นเพราะความจริง... มันต่างจากที่ฝัน
และเธอนั้นไม่เคยจะสนใจ
แต่บังเอิญฉันยืนยัน... จะเก็บความฝันไว้
เก็บมันไว้ให้เธอเพียงคนเดียว

มีเพียงความเหงา มีเพียงความฝัน
เพียงเธอเท่านั้นที่มันยังขาดหายไป
ก็มีความรัก.... แต่เธอบังเอิญไม่มีใจ
ฉันไม่มีทางจะมีเธอ...
ก็ฝันว่าซักวัน..... จะมีเธอ

อนาคต (หวังว่า)

-แด่คนเคยรัก-

แด่คนที่ฉันเคยรัก แด่คนที่เคยซื่อตรง
ที่พาชีวิตฉันพลัดฉันหลงไม่มีชิ้นดี
เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้
เธอทำชีวิตที่มีความหมาย ฉันตายทั้งเป็น

*ฉันมันไม่ดีตรงไหน โง่เกินไปหรือเปล่า
แผลที่เธอทำมันลึกมันร้าว มันเข้าไปฝังใจ
ฉันมันไม่ดีตรงไหน จะบ้าจะตายเพราะเธอ
หัวใจยังจำยังคิดคิดเสมอ ถึงเธอคนทำ

เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้
แต่คงเป็นคนสุดท้ายที่ฉันจะยอมให้ทำ
ให้เธอเป็นคนสุดท้ายที่ฉันนั้นยอมให้ทำ

14 ความคิดเห็น:

Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

เออ ... เอือม ...

ปรับอารมณ์ตามพี่ป๊อกไม่ค่อยทันอ่ะครับ

แล้วตกลง ... ชีรักจะทำไงต่อไปครับ

อืม ... แล้ว ... พี่ป๊อกจะทำไงต่อไปครับ ...

10:21 หลังเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

Hello!

The today story is totally different from that of the last few days! Study hard, enjoy your life and go back to work at our university sir!

Take care sir!

Pol@USA

10:46 หลังเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ฝากคำพระพยอม...
"ผู้หญิงไม่ใช่เลขคณิตย์ อย่าเอามาคิดให้เปลืองสมอง"

10:56 หลังเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

คุณ ปxป นี่ใช่ปกป้องหรือเปล่าครับ

8:35 ก่อนเที่ยง  
Blogger pin poramet กล่าวว่า...

ปริเยศทำไมเป็นคนอยากรู้อยากเห็นอย่างนี้

ไม่ใช่ปกป้องแล้วคุยด้วยไม่ได้ใช่ไหม

ไปอัพ blog ได้แล้ว

9:26 ก่อนเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ไม่ใช่หรอก คุณปxป เห็นเรียกป็อกว่าพี่ ซึ่งจริงๆ ป็อกเป็นรุ่นน้องคุณ(ตามรหัสปริญญาตรี) ไม่ใช่ ฤ
ยังไง ได้อะไรจากทาเลป มาถ่ายทอดด้วยเด้อ
ส่วนเรื่องบล็อก อัพแล้วครับ

4:17 หลังเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

เห็นชื่อนี้ในไดอารี่ คุณ Players นานแล้ว แล้วก็เป็นคนที่เราคิดจริงๆด้วย ^^ (แหม ... ทำไมถึงไม่ถูกรางวัลที่ 1 นะ อิอิ)

พูดถึงความรัก ... บางครั้งก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นหรือแรกสัมผัส

บางครั้งความรักก็ไม่ได้ทำให้คน 2 คนอยู่ด้วยกันได้

วันนี้ตอนนี้ นุ่นรู้จักความรักมากขึ้น และรู้จักคำว่ารักตัวเองมากขึ้นด้วยเช่นกัน

ตอนนี้ปล่อยใจ และปล่อยวาง ... เพราะเหนื่อยและทุกข์ทนมาตลอดเกือบครึ่งปี (เพิ่งเลิกไปเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี้เองค่ะ)

รักครั้งนี้สอนอะไรได้มากโข : ควรจะรู้จักตัวตนของเค้าให้มากกว่านี้ก่อน แล้วก็การไว้ใจคนอื่น

ทั้งดีใจและเสียใจในคราเดียวกันจริงๆ ดีใจที่หลุดจากวงจรชีวิตเค้าได้และเป็นบทเรียน เสียใจที่ไม่น่าเอาความรักของเราไปให้กับคนไร้ความรับผิดชอบจริงๆ

งึ่มๆ ... เปิดกระทู้แบบนี้ ก็เลยมาบ่นซะเลย ใช่ว่าเค้าจะมีแต่ด้านเสียนะค่ะ ด้านดีก็มีแต่ตอนแรกกับที่คนอื่นเห็นแต่มันก็หลอกลวงอยู่ดี อิอิ

จะติดตามตลอดนะค่ะ

หวังว่าคงได้คุยกันนะค่ะ ^^

KoPoK

9:29 หลังเที่ยง  
Blogger Etat de droit กล่าวว่า...

ผมว่าวิญญูชนอย่างเราๆรู้กันดีว่า เรื่องรักๆใคร่ๆ ยามไม่สมหวังนี่ควรทำอย่างไร

แน่นอน ต้องปล่อยวาง ...

แต่ในความเป็นจริงน้อยคนนักที่จะทำได้ในเร็ววัน

เอาเข้าจริงปัญหาทางโลกแทบทุกเรื่อง คติพุทธชี้ทางให้ปล่อยวาง แล้วเราจะสบายใจ

ปัญหาไม่ใช่ว่าต้องทำอะไร เรารู้ว่าต้องทำอะไร แต่ไม่รู้ว่าทำอย่างไรต่างหาก

หรืออาจรู้ แต่ทำไม่ได้

นี่กระมังที่เป็นตัวแบ่งแยกมนุษย์ปุถุชนออกจากพระอรหันต์

ยิ่งไปกว่านั้น ผมเกรงว่าใครที่บอบช้ำจากความรักมาบ่อยครั้ง เจ็บมาหลายหน จะติดตั้งโปรแกรมแอนตี้ไวรัส หรือ ไฟร์วอลล์ เข้าในคอมพิวเตอร์รุ่นความรักของตนเองเข้า

เมื่อเจ็บ สิ่งที่จะทำให้หายคือ เวลา
เมื่อเจ็บมาก เจ็บบ่อย ต่อไปเขาคนนั้นอาจไม่กล้าที่จะรักใครจริงก็เป็นได้

เหมือนมีโปรแกรมแอนตี้ไวรัสไว้ตลอด

วันใดคิดจะรัก คิดจะถลำลึก ไอ้โปรแกรมนี้มันก็จะส่งสัญญาณเตือนทันทีว่า "อย่านะมึง ไม่เข็ดหรือ"

เมื่อก่อน ผมเป็นคนไม่เคยรักใครจริงเลย

ไม่เลยแม้แต่น้อย

ออกจะเห็นแก่ตัวด้วยซ้ำ คิดแต่ว่า เรามีความฝัน อย่าให้เรื่องอื่นๆมาเป็นอุปสรรคความฝัน พอคิดแบบนี้ ผมเลยไม่อนาทรร้อนใจเท่าไรนักในยามที่จีบสาวไม่ติด หรือยามที่เลิกกับแฟน กลับสนุกเรื่อยไปกับการลองจีบสาวไปเรื่อย

เมื่อผมเริ่มมีวัยวุฒิขึ้น ก็เปลี่ยนความคิด อยากรู้ว่าชาตินี้กูจะไม่มีทางรักใครจริงได้จริงหรือ

ลองหามาเรื่อย... จนเจอ

คิดทันทีว่า เราก็ไม่ใช่เหล็กไหลที่ไร้หัวใจนี่หว่า

ตั้งใจว่า งานนี้มีเฮ ฝันไปไกลถึงอนาคต

ปรากฏว่า พังไปต่อหน้าต่อตาครับ

ใครดูข่าวสึนามิคงเห็น บ้านเรือนสวยๆพังไปในพริบตาเดียว ความรักของผมเป็นแบบนั้นแหละครับ

สึนามิยังอธิบายที่มาที่ไปได้ด้วยวิทยาศาตร์ แต่ความรักของผมที่พังลงไป จนบัดนี้ผมยังไม่ทราบสาเหตุที่ชัดเจนเลย

เมื่อปลายเดือนเมษายนผมยังมีโครงการต่างๆนานาเต็มไปหมด เมื่อปลายเดือนเมษาต่อต้นพฤษภา ตอนที่ผมเปิดบล็อกใหม่ๆ ผมยังสนุกสนานชักชวนเค้าเข้ามาอ่านบล็อกผมอยู่

ผมไม่เคยเห็นเงาทะมึนของลางร้ายมาก่อน หรือว่ามันจะเหมือนกับสึนามิที่หลอกผมให้ลงไปดูปรากฏการณ์คลื่นลด จากนั้นก็พัดผมกระเด็นไปไกล

เศร้า ยังทำใจไม่ค่อยได้ ตอนนี้พยายามเร่งฟื้นตัวกลับมา บางคราวก็อาศัยตำรา หนัง หนังสือ บล็อก ไวน์ เพลง มาช่วยบำบัดไปได้บ้าง แต่คราวใดที่หวนคำนึงถึงวันวาน สภาพจิตใจพลันห่อเหี่ยวลงทันทีราวกับตลาดหุ้นไทยช่วงฟองสบู่แตก

ขณะนี้ผมกำลังติดตั้งโปรแกรมแอนตี้ไวรัสใหม่ในใจผม กะว่างานนี้เอามันทั้ง แมคอาฟี่ ทั้งโซน อลาร์ม

ไม่อยู่ให้มันรู้ไป

หรือฟ้าดินจะไม่ให้ผมมีความรักแบบชาวบ้านเค้าบ้าง

2:02 ก่อนเที่ยง  
Blogger pin poramet กล่าวว่า...

จริงๆต้องหา Anti-spyware มาลงด้วย เพราะสำหรับบางคน ... วันชื่นคืนสุขแต่หนหลัง มันเป็น trojan ฝังอยู่ในใจ แล้วโผล่มาให้ช้ำใจเป็นระยะๆ แล้วมีพลังควบคุมจิตใจเราเป็นช่วงๆ

มาดวดเบียร์กันดีกว่าเพ่

(เรียกพี่ เดี๋ยวปริเยศมันสงสัยอีก)

2:56 ก่อนเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ปรัชญาความรัก ... ร้อยคน ร้อยการตีความ ร้อยความหมาย

การจะหลุดพ้นวังวน ของคำว่ารัก ... แต่ล่ะคนก็คงจะใช้วิธีที่ไม่เหมือนกัน

นุ่นคงโชคดี หากเมื่อมั่นใจว่านั่นคือเวลาที่ต้องลาจริงๆแล้ว ... เวลาเพียงคืนถึง 2คืนก็สามารถตัดออกจากจุดเดิมได้ (ตอนค้างคาทั้งคู่อยู่ตัดไม่ได้นี่ก็หลายเดือน- -')

เมื่อรักใคร ขอให้รักอย่างจริงใจเถอะค่ะ อย่าเห็นแก่ตัวเลย คนแต่ล่ะคนที่เข้ามาก็ไม่เหมือนกัน เปิดใจเรียนรู้ และยอมรับกันและกันดีกว่าค่ะ

เปิดใจรับกันดีกว่าค่ะ ^________^

KoPoK

3:31 หลังเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

...อยู่แห่งไหนหรือเป็นใครเมื่อช้ำโศก
ใช่เพียงตัวเราที่อับเฉายับเยิน
ชีวิตของคนเราต้องพบทางหลายอย่าง
มีสุขสมหวังมีปวดร้าวปนเป

วันเวลาที่แสนเศร้าคงจางไป
ไม่นานความสดใสที่เธอหวังคงคืนมา
โอ้พรอันใดศักดิ์สิทธิ์เพียงไหนจงบันดาล
สู่แดนดินแด่ตัวเธอผู้ช้ำตรมในดวงใจ ให้หาย
ความจาบัลย์...

9:46 ก่อนเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

คุณเอ๋ย
ตอนผมอกหักหรือโดนหักอกน่ะ
ผมเข้าข้างตัวเองเต็มที่เลยละ
ไม่เคยยอมรับเลยว่ากระผมไม่ดีด้วยเหตูอันใด
แต่ต่อมา พอเธอกับผมเป็นแค่เพื่อนกัน
แล้วผมรับฟังเธอแล้วเอามาตรองดู
เฮ้ย มันก็จริงของเขาว่ะ
ผู้หญิงเขาคิดละเอียดกับคนที่เขาจะรักว่าไปกันได้ดีในเรื่องสำคัญของชีวิตเขา เท่าที่เขายอมรับได้อะป่าว
ถ้าดูแล้วมันไม่เวิร์ค เขาก็ว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่าอ่ะ
แล้วเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ต่อไปนับจากวันนั้น
บางทีเรามองตัวเองแบบตัวกูไงเพื่อน
ถ้ามองอย่างคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันแบบที่เธอมองแล้วละก็ เราอาจเข้าใจผู้หญิงมากขึ้นเชียวนา
ถ้ารักเธอจริงเป็นเพื่อนกันก็ไม่เสียหลายนี่
มองความสำเร็จของเธอด้วยใจจริงของเรา
แล้วเราจะได้คนที่จริงใจกับเรานะเพื่อนเอ๊ย

2:33 หลังเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

เรื่องความรักที่ไม่สมหวัง ผมจะพอมีประสบการณ์อยู่บ้าง....

ตอนนั้น ผมพยายาม หาภูมิคุ้มกัน โดยการทำใจและยอมรับความจริงว่า เธอคนนั้นเดินออกจากชีวิตเราไปแล้ว และพยามยามฝึกที่จะอยู่คนเดียว แบบวิถีชายอิสระของผมดังที่เขียนในบล็อก ผมเองหลังจากเลิกกับแฟนเก่า 3ปีเต็มเชียวนะครับ กว่าจะมีคนรักใหม่และไม่น่าเชื่อว่าคนรักของผมในปัจจุบัน เป็นคนที่ผมค้นหน้าคุ้นตาในคณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาฯที่ผมเคยสังกัดในฐานะนิสิต

เธอเป็นุร่นพี่ผม1ปีแต่อายุเท่าๆกัน และตอนเรียนอยู่ในระดับปริญญาตรี ไม่เคยคุยกัน ทักกัน อย่างมากก็รับรู้การมีอยู่ของอีกฝ่ายในฐานะรุ่นพี่ รุ่นน้อง จนกระทั่งผมจบมากว่า1ปีและไปรับจ้างทำวิจัยเก็บข้อมูลด้านต้นทุนค่าขนส่งทั่วประเทศไทย จึงได้พบเธออีกครั้งหนึ่ง...

จากนั้นอีก 1ปี เราก็รักกัน


ชีวิตมันก็อย่างนี้แหละครับ คุณป็อก ผมเองตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตชายอิสระ อย่างนี้ไปเรื่อยๆ เพราะหมดศรัทธาในความรัก(ในตอนนั้น)และความจำเป็นทางฐานะการเงินที่ไม่มีอะไรเลย รวมทั้งภาระครอบครัวที่ต้องดูแล รวมความทุกอย่าง กำหนดให้ผม เป็นโสดสถานเดียว แต่ในที่สุด ผมมีคนรักได้หลังจากถูกบอกเลิกจากแฟนเก่าผ่านไป 3ปี

อนาคตต่อไป เป็นไง ผมไม่ทราบ แต่ชีวีตมันเป็นของมันอย่างนี้ ดังคำอุทานของฝรั่งเศส ว่าเซลาวี ใช่ไหมถ้าผมจำไม่ผิด

10:42 ก่อนเที่ยง  
Anonymous ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ป๋าปิ่น กลับเมืองไทย ไปละเลียดไวน์กันดีกว่ามั๊ง เบียร์มันทำให้ห่วงยางรอบตัวมันขึ้น

10:45 ก่อนเที่ยง  

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก ส่งความคิดเห็น [Atom]

<< หน้าแรก