วนเวียน เวียนวน

ต้นเดือน สค ยังเริงร่า มีความสุขอยู่เลย

สุดสัปดาห์ก่อนก็ยังแฮปปี้นะ

มาถึงวันจันทร์ ก็เฮิร์ทไปหนึ่งเรื่อง

มาวันนี้ วันพฤหัสที่ ๒๔ สค ก็เฮิร์ทไปอีก เป็นเรื่องที่สองในรอบไม่กี่วัน

ไม่ได้โศกมากมาย

แต่เซ็งๆ และเข้าใจอะไรๆมากขึ้น

ทั้งหมด คงไม่มีเหตุอื่นใด นอกจากเหตุที่ตัวผมเอง

จะว่าไป...

ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ผมเจอจนเคยชินซะแล้ว

อาจเป็นไปได้ว่า หากผมไม่เปลี่ยน ก็คงต้องเจอแบบนี้อยู่ร่ำไป

ความเจ็บปวดอาจเป็นยาที่ถูกโรคกับผมก็เป็นได้

...........

ปีนี้ครบรอบ ๓๐ ปี ๖ ตุลา ๑๙

กงล้อประวัติศาสตร์อาจเวียนมาบรรจบอีกรอบ

บริบทต่างไป แต่ประเด็นที่จุดความรุนแรงก็ยังคงเป็นประเด็นเดิม

หรือสังคมไทยไม่เคยเรียนรู้อะไรเลย

อย่าว่าแต่จะไม่มีเสรีภาพทางความคิดเห็น แม้เพียงเสรีภาพในความรักก็ไม่มี

รักคนต่างกัน ก็ต้องฆ่ากัน?

บางครั้ง ความรุนแรงก็อาจต้องเป็นบทเรียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่ามนุษย์จะหลาบจำกันไปข้าง

ขอทุกคนจงอยู่รอดปลอดภัย ทั้งพันธมิตร ทั้งฝ่ายทักษิณ

และทั้งฝ่ายชักใย

พักรบ

ช่วงนี้ ผมอยู่ในช่วงพักรบ (หวังว่า "พักรบ" แล้วจะตามมาด้วย "พบรัก") ไม่ได้ทำอะไรที่เกี่ยวกับวิชาการเท่าไร

แต่ก็มีงานประจำที่เขียนลงโอเพ่น และ ประชาชาติ เอามาฝากกัน

ฝ่ายการเมืองปะทะฝ่ายตุลาการ ประสบการณ์จากฝรั่งเศส
http://www.onopen.com/2006/01/822

แล้วก็มีที่ผมเขียนตุนไว้อีกตอนหนึ่ง "จะมีพรรคคอมมิวนิสต์ภายใต้รัฐธรรมนูญไทยได้หรือไม่?" รอเข้าคิวลงตามลำดับ

อีกเรื่อง อ่านแล้วชอบมาก งานตอนใหม่ของปราบดา ลงในโอเพ่น
http://www.onopen.com/2006/02/748

เช่นเคย กลับมาครั้งนี้ กรุงเทพฯยังเป็นมหานครแห่งความสุข แม้จะมีข้อเสียมากมายที่เราขุดขึ้นขึ้นมาพูดเท่าไรก็ไม่มีวันจบ แต่ผมก็รักมันอยู่ดี