วาเลนไทน์ - วาเลน(ทบ)ทวน

เนื่องในวันวาเลนไทน์ ขอเอาเพลง Que reste-t-il de nos amours มาฝาก

เพลงนี้ ร้องครั้งแรกโดย Charles Trenet

จากนั้นก็เอามาร้องใหม่กันอีกหลายคน

ล่าสุด คือ Patrick Bruel ในอัลบั้ม Entre deux

ในโลกภาษาอังกฤษ มีการนำทำนองนี้ไป แล้วแต่งเนื้อใหม่ ในชื่อว่า "I wish you love" ซึ่งความหมายไม่ตรงกับภาคฝรั่งเศส

เมื่ออ่านเนื้อเพลงนี้แล้ว อาจพบว่าน่าเศร้าอยู่บ้าง

แต่วาเลนไทน์ มิใช่เป็นเพียงวันแห่งความรักเท่านั้น

หากยังควรเป็น วันทบทวนความรักด้วย

ว่า...

รักของเรายังคงเหลืออยู่?

.......

Ce soir le vent qui frappe à ma porte

Me parle des amours mortes

Devant le feu qui s' éteint

Ce soir c'est une chanson d' automne

Dans la maison qui frissonne

Et je pense aux jours lointains

Que reste-t-il de nos amours

Que reste-t-il de ces beaux jours

Une photo, vieille photo

De ma jeunesse

Que reste-t-il des billets doux

Des mois d' avril, des rendez-vous

Un souvenir qui me poursuit

Sans cesse

Bonheur fané, cheveux au vent

Baisers volés, rêves mouvants

Que reste-t-il de tout cela

Dites-le-moi

Un petit village, un vieux clocher

Un paysage si bien caché

Et dans un nuage le cher visage

De mon passé

Les mots les mots tendres qu'on murmure

Les caresses les plus pures

Les serments au fond des bois

Les fleurs qu'on retrouve dans un livre

Dont le parfum vous enivre

Se sont envolés pourquoi?

รัตติกาลนี้ สายลมพัดผ่านมาเคาะประตูบ้านของผม

เสียงนั้นบอกผมถึงความรักที่ตายจากไปแล้ว

ต่อหน้ากองไฟที่มอดลง

รัตติกาลนี้ มีเพลงแห่งฤดูใบไม้ร่วง

ก้องดังอยู่ในบ้านอันหนาวเหน็บราวกับถูกแช่แข็ง

นั่นทำให้ผมได้คิดถึงวันเก่าๆ ....

ความรักของเรายังคงเหลืออยู่ไหม?

วันคืนที่สวยงามยังคงเหลืออยู่ไหม?

ภาพหนึ่ง ภาพเก่าๆภาพหนึ่ง เมื่อครั้งยังเยาว์วัย

ถ้อยคำบอกรักอันหวานชื่น ยังคงเหลืออยู่ไหม?

เดือนเมษายนกับนัดของเรา

ความทรงจำดีๆเหล่านั้นยังตามมาหลอกหลอนผม

อย่างไม่หยุดหย่อน

ความสุขที่ร่วงหล่นลงมา

เส้นผมที่สยายท่ามกลางสายลม

จูบอันแผ่วเบา

ความฝันอันไม่หยุดนิ่ง

ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ยังคงเหลืออยู่ไหม?

บอกผมที

หมู่บ้านเล็กๆ

ระฆังใบเก่า

ธรรมชาติงดงามซ่อนตัวอยู่

และในม่านหมอก ก็มีใบหน้าอันงดงามปรากฏ

เป็นได้แค่อดีตที่ผ่านพ้นไป

คำที่เราเฝ้าพะเน้าะพะนอต่อกัน

คำหยอกล้อแสนบริสุทธิ์

คำสาบานในป่าลึก

ดอกไม้ที่คั่นหน้าหนังสือ ซึ่งกลิ่นของมันรัญจวนใจยิ่ง

ทั้งหมดได้หลุดลอยจากเราไปแล้ว

ด้วยเหตุใดหรือ?