ดอกไผ่บาน

ฟังเพลงได้ที่นี่ (คลิกไปที่เพลง ดอกไผ่บาน ลำดับที่ Cms00256)
http://www.carabao.net/MusicStation/

ชายในฝัน เงาในน้ำ เหมือนเมฆลอยอยู่ในอากาศ
ดุจความรักที่ไม่เอื้อมอาจ แหวกสายธารไปใกล้ชิดเงา
เมฆบนฟ้าคอยตั้งเค้า เปลี่ยนรูปเงาไม่ยอมหยุดนิ่ง
ใจของคนไหวกว่าทุกสิ่ง เปรียบปอยเมฆผกผันเพียงชั่วยาม

ค่ำบางคืนไม่กล้าเมา แต่คืนนี้เราไม่เมาไม่ได้
เพราะความรักที่พลัดพรากไป ยากเกินใจจะตัดได้ลง
คงเป็นเพราะสวรรค์ไม่ส่ง นรกไม่สร้างรักจึงจางร้างใจ
เหลือแต่ตัวบาดรักท่วมกาย หล่นจมลงในสายธารที่สิ้นหวัง

* กิ่งไผ่ไหวเอน พัดเบนตามกระแสลม
ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง
น้ำค้างพร่างพรู คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง
ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา

ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง
ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย

ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น
นานเท่าใดก็ไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

*

นานเท่าใดก็ไม่สำคัญ จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

...........

เพลงดอกไผ่บาน แอ๊ด ยืนยง โอภากุลแต่งขึ้น ณ ร้านโอลด์เล้ง (ไม่ต้องเดา คงต้องกรึ่มได้ที่ในขณะแต่งเพลง)

แอ๊ดบอกว่า "ธรรมดาต้นไผ่ถ้าออกดอก ต้นมันจะตาย เปรียบเหมือนความรัก ที่เฝ้ารอ รอด้วยความซื่อสัตย์ โดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความรักจะมา"

เพลงนี้อยู่ในอัลบั้มเฉพาะกิจ "หนุ่มบาว-สาวปาน"

สารภาพว่าแรกๆตอนออกมา ผมไม่สนใจเท่าไรนัก เพราะคิดว่าน้าแอ๊ดและพวกคงหามุขใหม่ ให้ขายแผ่นได้ เลยมาร่วมกะปาน ธนพร ของค่ายเฮียฮ้อ

แต่ลองมาย้อนๆฟังดู

ผมว่าเพลงชุดนี้ไม่เลวทีเดียว

เอาเข้าจริง ถ้าเราเลิกยึดติดแนวเพลงเดิมๆของคาราบาวที่มีเนื้อหาเสียดสีการเมือง สะท้อนสังคม ดนตรีแน่น เนื้อหาดี หรือ ถ้าเราหรี่ตาไม่มองพฤติกรรมของแอ๊ดในระยะหลังทั้งเรื่องสุรา นารี และบาวแดงแล้ว

ผมว่าเพลงของแอ๊ดและพรรคพวกในยุคหลังๆ (ขอเรียกว่ายุค "นายทุนบาวแดง" ละกัน) น่าฟังมาก

ตั้งแต่ชุดก่อนที่เอาเพลงที่ทิวา สาระจูฑะเขียนขึ้นมาร้อง

จนมาชุดหนุ่มบาว สาวปาน

ต่อด้วย แมงฟอร์ซวัน และล่าสุด ตะวันตกดิน

เนื้อหาและดนตรีเป็นไปตามวัยของแอ๊ดจริงๆ ไม่คึกคักโครมครามเท่าเมื่อก่อน

อย่างเพลง "ดอกไผ่บาน" เพลงนี้ ฟังแล้วจะรู้ว่า แอ๊ดแต่งเพลงรักได้ดีจริงๆ

เพลงนี้ได้รางวัลสีสันอวอร์ดประจำปีนี้ด้วย แต่ไม่รู้สาขาอะไร จำไม่ได้

หลายคนพูดกับผมว่า ยังฟังแอ๊ด บาวแดงอีกหรือ มันน่ะไร้ซึ่งอุดมการณ์ เป็นศิลปินเพื่อชีวติ แต่เพื่อชีวิตตนเอง

ผมตอบคนเหล่านั้นไปว่า ผมไม่เคยสนใจเลยว่าแอ๊ดและพวกจะไป กิน ขี้ ปี้ นอน กะใครที่ไหน จะขับฮาร์เล่ย์ จะกระดกไวน์แพงๆ ก็ช่างประไร แต่ผมสนใจเพลงของพวกเขามากกว่า ต้องไม่ลืมว่าแอ๊ดและพวกเป็นนักดนตรี หน้าที่สำคัญ คือ แต่งเพลงและขับกล่อมเพลงให้เราฟัง หาใช่นักบวชผู้ทรงศีลแต่ประการใด

ลองสนใจที่เนื้อหา ที่ดนตรี ที่เสียงร้อง โดยไม่มองตัวแอ๊ด คาราบาว ดู แล้วคุณจะรู้ว่าแอ๊ดเป็น "ศิลปิน" จริงๆ