J' te l' dis quand même...

On aurait pu se dire tout ca

Ailleurs qu'au café d'en bas,

Que t'allais p't et' partir

Et p't et' même pas rev'nir,

Mais en tout cas, c' qui est sûr,

C'est qu'on pouvait en rire.

Alors on va s' quitter comme ca,

Comme des cons d'vant l' café d'en bas.

Comme dans une série B,

On est tous les deux mauvais.

On s'est moqué tellement d' fois

Des gens qui faisaient ca.

Mais j' trouve pas d' refrain à notre histoire.

Tous les mots qui m' viennent sont dérisoires.

J' sais bien qu' j' l'ai trop dit,

Mais j' te l' dis quand même... je t'aime.

J' voulais quand même te dire merci

Pour tout le mal qu'on s'est pas dit.

Certains rigolent déjà.

J' m'en fous, j' les aimais pas.

On avait l'air trop bien.

Y en a qui n' supportent pas.

Mais j' trouve pas d' refrain à notre histoire.

Tous les mots qui m' viennent sont dérisoires.

J' sais bien qu' j' l' ai trop dit,

Mais j' te l' dis quand même... je t'aime.

J' sais bien qu' j' l' ai trop dit,

Mais j' te l' dis quand même... je t'aime

.... je t'aime.

เราอาจได้พูดกันไปหมดทุกอย่างแล้ว
ตั้งแต่ร้านกาแฟข้างล่าง
แต่คุณก็ยังไปจากผมอยู่ดี
และก็อาจจะไม่กลับมาอีก
แต่จะอย่างไร สิ่งหนึ่งที่แน่นอนที่สุด
คือ เรายังคงยิ้มได้

แล้ว... เราจะจากกันอย่างนี้ล่ะหรือ
จากกันแบบไอ้โง่ที่ยืนอยู่หน้าร้านกาแฟข้างล่าง
จากกันแบบตกชั้นลงไปเล่นซีรีส์ บี
เราทั้งคู่ต่างมีข้อไม่ดี
แต่เราก็หัวเราะกับมันได้นับครั้งไม่ถ้วน
มนุษย์เราเป็นแบบนี้แหละ

ผมรู้ดีว่าเรื่องของเราสองคนคงไม่มีวันฉายซ้ำ
ทุกคำที่ย้อนกลับมาหาผม กำลังเยาะเย้ยผมอยู่
ผมรู้ดีว่าผมพร่ำเพ้อมากไปแล้ว
แต่ผมต้องบอกคุณอยู่ดีนะว่า... ผมรักคุณ

และผมก็ต้องขอบคุณคุณด้วย
สำหรับเรื่องเลวร้ายอีกมากมายที่เราไม่ได้พูดถึง
ใครบางคนคงหัวเราะร่ากับเรื่องของเราอยู่
ช่างเถอะ ผมไม่สนใจคนพวกนั้นหรอก
ยังไงเราก็ยังสบายๆนี่นะ
ถึงแม้จะไม่มีใครเข้าใจเรื่องของเราเลย

ผมรู้ดีว่าเรื่องของเราสองคนคงไม่มีวันฉายซ้ำ
ทุกคำที่ย้อนกลับมาหาผม กำลังเยาะเย้ยผมอยู่
ผมรู้ดีว่าผมพร่ำเพ้อมากไปแล้ว
แต่ผมต้องบอกคุณอยู่ดีนะว่า... ผมรักคุณ

ผมรู้ดีว่าผมพร่ำเพ้อมากไปแล้ว
แต่ผมต้องบอกคุณอยู่ดีนะว่า... ผมรักคุณ

ผมรักคุณ

Que reste-t-il de nos amours?

Ce soir le vent qui frappe à ma porte
Me parle des amours mortes
Devant le feu qui s' éteint


Ce soir c'est une chanson d' automne
Dans la maison qui frissonne
Et je pense aux jours lointains


Que reste-t-il de nos amours
Que reste-t-il de ces beaux jours
Une photo, vieille photo
De ma jeunesse


Que reste-t-il des billets doux
Des mois d' avril, des rendez-vous
Un souvenir qui me poursuit
Sans cesse


Bonheur fané, cheveux au vent
Baisers volés, rêves mouvants
Que reste-t-il de tout cela
Dites-le-moi


Un petit village, un vieux clocher
Un paysage si bien caché
Et dans un nuage le cher visage
De mon passé


Les mots les mots tendres qu'on murmure
Les caresses les plus pures
Les serments au fond des bois
Les fleurs qu'on retrouve dans un livre
Dont le parfum vous enivre
Se sont envolés pourquoi?


รัตติกาลนี้ สายลมพัดผ่านมาเคาะประตูบ้านของผม
เสียงนั้นบอกผมถึงความรักที่ตายจากไปแล้ว
ต่อหน้ากองไฟที่มอดลง


รัตติกาลนี้ มีเพลงแห่งฤดูใบไม้ร่วง
ก้องดังอยู่ในบ้านอันหนาวเหน็บราวกับถูกแช่แข็ง
นั่นทำให้ผมได้คิดถึงวันเก่าๆ ....


ความรักของเรายังคงเหลืออยู่ไหม?
วันคืนที่สวยงามยังคงเหลืออยู่ไหม?
ภาพหนึ่ง ภาพเก่าๆภาพหนึ่ง เมื่อครั้งยังเยาว์วัย


ตั๋วเดินทางของเรายังคงเหลืออยู่ไหม?
เดือนเมษายนกับนัดของเรา
ความทรงจำดีๆเหล่านั้นยังตามมาหลอกหลอนผม
อย่างไม่หยุดหย่อน


ความสุขที่ร่วงหล่นลงมา
เส้นผมที่สยายท่ามกลางสายลม
จูบอันแผ่วเบา
ความฝันอันไม่หยุดนิ่ง
ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ยังคงเหลืออยู่ไหม?
บอกผมที


หมู่บ้านเล็กๆ
ระฆังใบเก่า
ธรรมชาติงดงามซ่อนตัวอยู่
และในม่านหมอก ก็มีใบหน้าอันงดงามปรากฏ
เป็นได้แค่อดีตที่ผ่านพ้นไป


คำที่เราเฝ้าพะเน้าะพะนอต่อกัน
คำหยอกล้อแสนบริสุทธิ์
คำสาบานในป่าลึก
ดอกไม้ที่คั่นหน้าหนังสือ ซึ่งกลิ่นของมันรัญจวนใจยิ่ง
ทั้งหมดได้หลุดลอยจากเราไปแล้ว
ด้วยเหตุใดหรือ?

นกไร้ขา

นกไร้ขา ได้แต่บิน บิน และบิน

เหนื่อยก็นอนในสายลม

ในชีวิตจะลงดินก็เพียงครั้งเดียว...

เมื่อถึงวันตาย

หยกไจ๋ "Days of being wild"

...........

ไอ้ตัวที่ไม่มีขารึ เก็บเอาไว้หลอกผู้หญิงเถอะ

นกหรือ? นกบ้าอะไร

คุณก็แค่คนเมาที่ผมเจอในไชน่าทาวน์ !!!

ตำรวจหนุ่ม "Days of being wild"

............

เราเป็นนกไร้ขา หรือเราเป็นคนเมา???