ทำไมต้องให้เราอยู่แต่ห้องเรียน?

ไม่เข้าใจกับคำพูดที่ว่า "เป็นอาจารย์ก็ไปสอนหนังสือลูกศิษย์ให้ดี ไม่ใช่มาไล่นายกฯแบบนี้"

คนพูดรู้ได้อย่างไรว่าอาจารย์เหล่านั้นสอนหนังสือไม่ดี หรือทำหน้าที่ขาดตกบกพร่อง

คนพูดไม่คิดหรือว่าการแสดงออกของอาจารย์นับเป็นการสอนหนังสือชั้นดีอีกทางหนึ่ง

ที่น่าสงสัย หน้าที่ของอาจารย์มีเพียงประการเดียว คือ สอนหนังสือ อย่างนั้นหรือ? อาจารย์จะแสดงจุดยืนทางการเมือง ออกมาอธิบายวิชาการให้สังคม ไม่ได้อย่างนั้นหรือ? ทำไมต้องไล่ให้กลับเข้ามหาวิทยาลัยเสมอไป?

.............

ไม่เข้าใจกับความเห็นตามกระดานข่าวสาธารณะทำนองว่า "นักศึกษาออกมาทำอะไร ทำไมไม่กลับไปเรียนหนังสือ" หรือ "อย่ามาทำเป็นช่วยบ้านเมืองเลย เอาตัวเองให้รอด กลับไปเรียนให้จบ ๔ ปีเสียก่อนเถอะ"

คนคิดแบบนี้ไม่คิดบ้างหรือว่า มันคนละประเด็นกัน การแสดงออกทางการเมืองก็เป็นเรื่องหนึ่ง การเรียนหนังสือก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แล้วไปรู้ได้อย่างไรว่านักศึกษาเหล่านั้นไม่ได้ตั้งใจเรียนหนังสือ

ผมไม่ทราบว่ามีที่ไหนบังคับว่า นักศึกษามีหน้าที่เรียนอย่างเดียวเท่านั้น

วันหนึ่ง ถ้าเขาเห็นว่าเรื่องบางเรื่องไม่ถูกต้อง จำเป็นต้องคัดค้าน เขาไม่มีสิทธิเสรีภาพกระทำอย่างนั้นหรือ

แล้วที่นักศึกษากระทำอยู่ก็เป็นวิถีทางตามรัฐธรรมนูญโดยแท้ มิได้เดินออกนอกกรอบแต่ประการใด

.................

ขอให้กำลังใจคณาจารย์และนักศึกษาที่ออกมาใช้สิทธิเสรีภาพของตนเพื่อแสดงออกทางการเมือง

เห็นด้วยกับเนื้อหาหรือไม่เป็นอีกเรื่อง

แต่อย่างน้อย เขาเหล่านั้นก็ใช้สิทธิเสรีภาพอันพึงมีพึงได้ของตน และพิสูจน์ให้เห็นว่า "ความกล้าหาญอย่างมีเหตุมีผล" ยังมีจริงในสังคมไทยที่ไร้เดียงสาทางการเมือง

..................

- ทิ้งท้าย -

ฝากวรรคทองวรรคนี้ไปให้คุณสนธิและแนวร่วมถวายพระราชอำนาจ วรรคทองนี้เป็นวรรคสุดท้ายในบทความของเกษียร เตชะพีระในมติชนรายวัน ศุกร์ที่ ๑๐ ก.พ.

"ใช่หรือไม่ว่า ที่กำลังดังกังวานอยู่ตอนนี้คือเสียงเรียกร้องหา political tutelage (คนที่ช่วยกำกับดูแลทางการเมืองหรือ "พี่เลี้ยง" - เจ้าของบล็อก) กันอีก อันสะท้อนอาการ political immaturity (ไร้เดียงสาทางการเมือง ไม่บรรลุนิติภาวะทางการเมือง - เจ้าของบล็อก) เรื้อรัง แถมเป็น self-inflicted political immaturity (สภาวะไร้เดียงสาทางการเมืองที่กัดกร่อนกินจากภายในตัวของตัวเอง - เจ้าของบล็อก) มากกว่าอื่น?"