อยากกลับฝรั่งเศสแล้ว

ผมกลับมาเมืองไทยอย่างรีบด่วนและไม่คาดคิดครั้งนี้เพื่อทำภารกิจสองเรื่อง

เรื่องแรก สำเร็จไปได้ด้วยดี เรื่องที่สอง น่าจะล้มเหลว

ตอนนี้ อยากกลับไปขลุกอยู่กับกองตำรา คอมพิวเตอร์ แบบเหงาๆ ที่ฝรั่งเศสแล้ว อยากกลับไปอยู่กับบรรยากาศทางวิชาการแบบเคย แม้มันจะเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ บางวันก็รก บางวันก็สะอาด บางวันเมา บางวันเหงา บางวันสุข บางวันเศร้า แต่ผมก็พึงใจกับการอยู่ที่ห้องนั้น มันเป็นที่ที่ผมรู้สึกว่ามีคุณค่าในทุกครั้งที่ผมอยู่

เฮ้อ...

คราวก่อน ก็เพียรพยายามเลื่อนวันกลับออกไป คราวนี้ กลับอยากเลื่อนวันกลับเข้ามา

ตั้งใจว่าจะกลับไปสะสางภารกิจปริญญาเอกให้แล้วเสร็จโดยเร็ว ไม่อยากใช้ชีวิตแบบสำมะเลเทเมาแบบนี้แล้ว อยากใช้ชีวิตแบบอาจารย์คนอื่นๆเขามั่ง

ยังเรียนไม่จบ แล้วกลับมาเที่ยวเมืองไทยทีไร ผมรู้สึกตนเองไร้ค่ายังไงก็ไม่รู้

กลางเดือนนี้ ผมจะแบกเป้ไปเที่ยวหลวงพระบางแบบเหงาๆ ขอเสพธรรมชาติอีกสักครั้งก่อนกลับไปลุยงานที่ฝรั่งเศส

ผมทำทุกอย่างที่ผมทำได้และต้องทำไปหมดแล้ว มันคงเป็นไปตามชะตาฟ้าลิขิต ถามว่าเสียใจ เสียเวลา เสียดายเงินมั้ย กับการกลับมาครั้งนี้ ผมตอบได้เต็มปากว่าไม่เลย ด้วยเหตุผลสองข้อ

ข้อแรก ผมจัดการเรื่องซื้อบ้านใหม่ให้พ่อ แม่ เรียบร้อยดี

ข้อสอง ผมได้คำตอบ ซึ่งผมค้นพบเอง หากผมไม่กลับมา มันก็คงค้างคาใจของผมต่อไปอยู่ดี สู้เอากันชัดเจนแบบนี้ดีกว่า

ผมปฏิญาณกับตนเองไว้ว่า จะไม่ขอข้องแวะกับปัญหานารีใดๆอีกแล้ว จนกว่าจะสำเร็จการศึกษา

แม้ใครๆจะไม่เชื่อว่าผมจะทำได้ตามที่ปฏิญาณก็ตาม