เนื่องมาจากบล็อกตอนพระราชอำนาจ

ก่อนอื่นต้องขอบคุณ Pol_us ที่นำบล็อกตอน “พระราชอำนาจกับการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” ที่ผมเขียนขึ้นไปเผยแพร่ในบล็อกของเขา บังเอิญว่าผมโพสตอนนี้ลงในบล็อกของผมแล้วมันหายไปดื้อๆเลย กู้กลับมาก็ไม่ได้ ดีที่ได้ความรอบคอบของปิ่น ปรเมศวร์ช่วยนำไปโพสเก็บไว้ในบล็อกของเขา ประกอบกับ Pol_us นำไปเผยแพร่อีก ทำให้ข้อเขียนของผมยังอยู่ในโลกไซเบอร์สเปซ

ผมอ่านคนที่มาแสดงความเห็นในบล็อกของ Pol_us แล้ว มีคนที่ใช้นามว่า “เซนเซอร์” เข้ามาวิจารณ์งานของผม

เป็นธรรมดา เมื่อมีผู้ใดมาวิจารณ์แล้วเราคิดเห็นไม่ตรงกัน ก็จำเป็นต้องอรรถาธิบายกลับไป ผมลองไปโพสในบล็อกของ Pol_us แล้ว แต่ทางพันทิปอนุญาตให้เฉพาะสมาชิกเท่านั้นที่โพสได้ ผมเลยต้องกลับรังของผมเพื่อมาอธิบายให้คุณเซนเซอร์ เข้าใจ
รบกวนพี่ Pol_us หรือใครที่รู้จักคุณเซนเซอร์ ช่วยบอกให้คุณเซนเซอร์ เข้ามาอ่านคำชี้แจงของผมด้วย

...............

-๑-
ข้อวิจารณ์ของคุณเซนเซอร์

เป็นบทความที่มีจุดอ่อนในแนวความคิดและข้อเท็จจริงอยู่อย่างมากครับผมจะพูดถึงเฉพาะที่เป็นข้อเขียนของบทความนี้ จะยกเฉพาะที่อยู่ในบทความนี้ เพื่อให้สั้นๆหน่อย เพราะถ้าจะแสดงความเห็นเรื่องนี้จริงๆคงต้องยาวมากๆ

1. จากบทความ "ข้อแรก ผมพูดถึงระบอบไม่ใช่ตัวบุคคล ขอให้ท่านสร้างจินตภาพว่าเมืองไทยปกครองในระบอบนี้โดยอย่าพึ่งดูว่าใครเป็นกษัตริย์ ใครเป็นนายกฯ"

- เริ่มต้นของบทความก็ตั้งสมมติฐานที่ไม่ตรงกับสภาพและข้อเท็จจริงแล้ว ในความเห็นของผมกล่าวได้ว่าบทความนี้จบตั้งแต่ตอนนี้แล้ว

2. "หากพระมหากษัตริย์ยังมิได้ทรงลงพระปรมาภิไธยอีกและพระราชทานคืนมาภายในสามสิบวัน ให้นายกรัฐมนตรีนำพระราชบัญญัติหรือพระราชบัญญัติประกอบร่างรัฐธรรมนูญนั้นประกาศในราชกิจจานุเบกษาใช้บังคับเป็นกฎหมายได้เสมือนหนึ่งว่าพระมหากษัตริย์ได้ทรงลงพระปรมาภิไธยแล้ว"

- ผู้เขียนยกมาก็ดีแล้ว ผมมีคำถามว่า แล้วถ้าเกิน 30 วัน จะตีความว่าอย่างไร และควรใช้หลักการใดบ้างในการตีความ

3. อย่างไรก็ตาม แม้เราจะยอมรับว่าพระราชอำนาจในธรรมเนียมปฏิบัติทางรัฐธรรมนูญนั้นมีจริงในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข แต่พระราชอำนาจเช่นว่าก็ไม่อาจหลุดจากกรอบของการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขได้

- พระองค์ท่านเคยมีพระราชดำรัสในโอกาส 5 ธันวา ครั้งหนึ่งแล้วว่า ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ ถ้าผู้เขียนต้องการศึกษาด้านนี้อย่างจริงจัง ก็ควรไปหาเทปมาดู แล้วขบคิดพิจารณาหาข้อมูลเพิ่มเติม แล้วจะรู้ว่าลึกซึ้งกว่าที่เคยเข้าใจ

4. The King Can Do No Wrong

บทนี้ เป็นบทที่แย่ที่สุดของผู้เขียน โดยเฉพาะ "ต่อไปการแต่งตั้งข้าราชการระดับสูงหรือผู้ดำรงตำแหน่งระดับสูงคงไม่ต้องวิ่งฝ่ายการเมืองแต่วิ่งฝ่ายอื่นแทนกระมัง"แสดงให้เห็นแนวความคิดของผู้เขียนว่าคงจะนิยมการวิ่งบอกได้แต่ว่า ทุกครั้งที่ทรงใช้"อำนาจ" ทรง"รับผิดชอบ" เสมออาจเกินกว่าที่ผู้เขียนบทความจะเข้าใจ

โดย: <เซ็นเซอร์> วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:17:30:07 น.

-๒-
ตอบคุณเซ็นเซอร์

๑. ผมออกตัวเช่นนั้นก่อน ก็เพราะ ต้องการอธิบายว่าระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ต้องเป็นเช่นไร

ผมเข้าใจดีว่าของไทยมีเอกลักษณ์เฉพาะ แต่ที่มันเฉพาะมันไม่ได้จะอยู่ตลอดกาลนะครับ หากเป็นเฉพาะองค์ปัจจุบันที่มีพระบารมีมาก ถ้าสำรวจนับแต่เปลี่ยนแปลงการปกครอง ๒๔๗๕ ก็จะพบว่าระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขในแต่ละรัชกาล ก็ไม่เหมือนกัน

ที่ผมออกตัวแบบนี้ไปก่อน ก็เพื่อให้เข้าใจว่าโดยหลักแล้วระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ควรเป็นเช่นไร

ส่วนที่คุณเซนเซอร์บอกว่า “ในความเห็นของผมกล่าวได้ว่าบทความนี้จบตั้งแต่ตอนนี้แล้ว” ก็เป็นดุลพินิจของคุณเอง ผมไม่ขอก้าวล่วง

๒. ผมไม่เข้าใจที่คุณเซนเซอร์ถาม

ตัวบทมาตรา ๙๔ ก็เขียนชัดแล้วว่าถ้าในหลวงไม่ลงพระปรมาภิไธยและส่งคืนภายใน ๓๐ วัน นายกฯก็ประกาศใช้ได้

ถ้าเกิน ๓๐ วันดังที่คุณเซนเซอร์ถาม นายกฯ ก็ต้องประกาศใช้กฎหมายได้สิครับ ไม่เห็นต้องตีความอะไรเลย คุณลองอ่านมาตรา ๙๔ ดีๆละกัน ช้าๆอย่ารีบ อย่าใจร้อนรีบมาตอบโต้ผม คุณก็จะรู้เอง

อ่านดีๆนะครับ

มาตรา ๙๔
“... เมื่อพระมหากษัตริย์มิได้ทรงลงพระปรมาภิไธยพระราชทานคืนมาภายในสามสิบวัน ให้นายกรัฐมนตรีนำพระราชบัญญัติหรือพระราชบัญญัติประกอบร่างรัฐธรรมนูญนั้นประกาศในราชกิจจานุเบกษาใช้บังคับเป็นกฎหมายได้เสมือนหนึ่งว่าพระมหากษัตริย์ได้ทรงลงพระปรมาภิไธยแล้ว”

ผมเน้นตัวหนาไว้เลย เพื่อให้คุณเซนเซอร์อ่านให้เคลียร์

๓. ผมไม่เคยบอกว่าในหลวงตรัสว่าพระองค์ทรงอยู่เหนือรัฐธรรมนูญ แต่ผมเขียนบทความเพื่อสื่อไปยัง “นักจงรักภักดีเฉพาะกิจ” ทั้งหลาย ที่พยายามเอาพระองค์มาแอบอ้างเพื่อหวังผลอื่นๆ โดยยกว่าพระองค์อยู่เหนือรัฐธรรมนูญ

ผมย้อนไปดูในบทความที่ผมเขียน ไม่มีตรงไหนที่ผมบอกว่าพระองค์ยืนยันว่าพระองค์อยู่เหนือรัฐธรรมนูญ

จึงไม่จำเป็นที่ต้องไปหาเทปพระราชดำรัส ๕ ธันวา (จริงๆต้อง ๔ ธันวานะครับ) อย่างที่คุณบอก

๔. ผมขอคำอธิบายให้ชัดเจนสักนิดว่าที่คุณเซนเซอร์บอกว่าตอนนี้แย่ที่สุดนั้นแย่อย่างไร ขอความกรุณาชี้แจงให้กระจ่าง การบอกว่าสิ่งใดแย่ควรมีเหตุผลประกอบ การกล่าวหาว่าโดยไม่แสดงเหตุผลก็คล้ายกับกล่าวหาแล้วไม่รับผิดชอบนั่นเอง

ถ้าใช้ตรรกะเดียวกับคุณเซนเซอร์ ผมก็อาจกล่าวเช่นกันว่า ข้อวิจารณ์ของคุณในตอนนี้แย่ที่สุด

ช่วยอธิบายให้ผมทราบด้วยว่าที่ผมเขียนหลัก The King Can Do No Wrong นั้นมีข้อบกพร่องตรงไหน ผมจะได้มาชี้แจงคุณถูก

การตัดบางวรรคในงานของผมมา แล้วเหมาเอาว่าผมนิยมการวิ่งเต้น เป็นการกล่าวหาที่ตื้นเขินที่สุดเท่าที่ผมพบเห็น ผมวิจารณ์ว่ามีการวิ่งเต้นไม่จำเป็นที่ผมต้องเห็นดีเห็นงามกับการวิ่งเต้น ก็เพราะผมวิจารณ์ยิ่งแสดงว่าผมไม่เห็นด้วยกับการวิ่งเต้น ไม่เข้าใจตรรกะการให้เหตุผลของคุณในข้อนี้มากๆ

เช่นกัน ผมไม่เคยบอกเลยว่าพระองค์ไม่รับผิดชอบ นี่เป็นการตีความของคุณเอาเอง

แต่ที่ผมเน้นคือ เราควรต้องป้องกันพระองค์ออกจากการรับผิดชอบทางการเมือง

รบกวนคุณเซ็นเซอร์ช่วยมาตอบด้วย

รอคอยคำตอบของคุณเซนเซอร์อยู่

ด้วยมิตรภาพ