มาช้ายังดีกว่าไม่มา

สวัสดีครับมิตรรักบล็อกเกอร์ทุกท่าน

ก่อนอื่นต้องขออภัยที่ผมทำตัวเป็นนินจาล่องหนไปเป็นอาทิตย์ ไม่มีเหตุอะไรหรอกครับ พึ่งกลับมาถึงก็ต้องจัดอะไรต่างๆนานาให้มันเข้าที่เข้าทางเสียก่อน

ตอนนี้เริ่มลงตัวเลยกลับมาอัพบล็อกสักหน่อย

ผมกลับมาถึงกรุงเทพฯเช้ามืดวันอังคารที่ ๒๑ มิ.ย. คืนนั้นก็นอนพักผ่อนที่บ้าน วันรุ่งขึ้นก็สวมวิญญาณ เจมส์ วัฒนา ออกไปสอยคิวกับคุณ ratio scripta ผมไม่ได้เล่นสนุ้กเกอร์โต๊ะใหญ่ๆแบบอังกฤษนานมากแล้วครับ ที่ฝรั่งเศสมีแต่โต๊ะพูลเล็กๆ เล่นไม่มันเลย

ผลการแข่งขันใครแพ้ใครชนะ ฝีไม้ลายมือผมเป็นอย่างไรให้ ratio scripta มาตอบดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าผมโม้เอาเอง

สอยคิวกันจนสามทุ่ม ผมก็ขยับไปหาแอลกอฮอล์กระแทกคอพร้อมฟังเพลงสบายๆที่ร้านมอลลี่ ตรอกข้าวสารต่อ

กราบเรียนคุณปิ่น ในฐานะแฟนบอดี้สแลมตัวยงมา ณ ที่นี้ ห้วงยามนี้ไปไหนมาไหนเจอแต่บอดี้สแลมครับ เรียกได้ว่าฟังจนหลอน เข้าร้านนั้นออกร้านนี้เป็นต้องเจอ

เสร็จจากมอลลี่ ผมก็ขยับไปคาราโอเกะแถวบ้านเพื่อนผมต่อ

อย่าแม้แต่จะคิดนะครับ ว่าผมไปทำมิดีมิร้ายอะไรมา ผมไปหาที่กินเหล้าต่อต่างหาก กว่าจะถึงบ้านเล่นเอาฟ้าสาง

วันพฤหัสผมก็แว้บไปนั่งกินเบียร์ชิล ชิล ที่ร้านกินลมชมสะพาน ความรักผมไม่ดี ดวงผมก็ไม่ดีตามอีกด้วย กะจะไปนั่งเชยชมบรรยากาศริมน้ำแต่ฝนเจ้ากรรมดันถล่มแบบไม่ลืมหูลืมตา

มาวันศุกร์ ผมก็เดินทางไปปราณบุรีกับพลพรรคนักดื่ม ๓ ราย รวมผมอีกเป็น ๔ ราย เราเดินทางไปรับน้องกันครับ แต่รุ่นน้องคงไม่ได้คิดว่าผมไปรับน้องกระมัง มันน่าจะคิดว่าพวกเราเปลี่ยนที่กินเหล้ามากกว่า

ผมขนไวน์กล่องปริมาตร ๓ ลิตรไป แต่ก็ไม่พอเพียง เราจำเป็นต้องสั่งเหล้ามาเพิ่มอีกหลายกลมอยู่ สนุกดีครับงานนี้ ผมได้แต่ไปนั่งดื่มริมทะเล ไม่ได้ข้องแวะสาวรายไหนเลย ถ้าใครไม่เชื่อให้ไปสอบถามป้าเจ้าของรีสอร์ทได้

กลับมาเย็นวันอาทิตย์ นอนพักฟื้น เช้าวันจันทร์ตั้งใจแล้วว่าจะไม่ออกจากบ้านเพราะกะจะฟังมหกรรมถล่มสุริยะ จึง (ไม่) รุ่งเรืองกิจ

เมื่อวาน วันอังคาร เพื่อนผมมันชวนไปดูบอดี้ สแลม มันมีอิทธิพลสามารถพาผมเข้าฟรีได้ แต่อย่างที่บอก ผมไม่เชื่อหรอกว่าคนเราอันลัคกี้ อิน เลิฟ แล้วจะ ลัคกี้ อิน เกมแทน ความรักผมแย่ แต่ดวงผมก็แย่ตามอีก ผมกำลังจะออกเดินทางไปหอประชุมเอยูเอ สถานที่จัดคอนเสิร์ต แต่พระพิรุณไม่เป็นใจดันถล่มลงมาเสียได้ (เอาเข้าจริงทำไมโชคชะตาชอบดลบันดาลให้ผมประสบปัญหากับ “ฝน” อยู่เสมอๆ)

ผมเลยเปลี่ยนแผนกระทันหัน โทรศัพท์ลาก ratio scripta ออกมาจากงานแต่งงาน (ของเพื่อนมันนะ ไม่ใช่ของมันเอง) และชวนรุ่นน้องอีกคนนึง ไปนั่งดื่มกันประสาชายสอง หญิงหนึ่งที่ร้านประจำ มอลลี่

มาถึงวันนี้ ผมได้ห้องพักที่คณะผมเรียบร้อยแล้ว มีคอมพิวเตอร์ มีอินเตอร์เนทครบถ้วน ผมจัดการขนข้าวของมาทิ้งไว้ที่คณะหมด กะเอาที่นี่เป็นที่ซุกหัวนั่งทำงาน นี่ถ้าเค้าให้นอนได้ ผมกะจะนอนที่คณะเลยนะเนี่ย

อาจกล่าวได้ว่า ที่ผมหายไปหลายวันนี้ ผมไปขลุกอยู่กับคนรักผมมา เธอชื่อ “แอล (กอฮอล)” แต่ตั้งใจว่าจะกลับมาขีดๆเขียนๆต่อตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

ไม่รู้ว่ามิตรรักบล็อกเกอร์ท่านอื่นๆที่กลับมาเยี่ยมเมืองไทยช่วงปิดเทอมเป็นแบบผมบ้างหรือเปล่า ผมรู้สึกว่าหัวสมองไม่แล่น ขี้เกียจ ไม่ค่อยมีแรงอัพบล็อก หรือขีดๆเขียนๆเท่าไร แต่พอกลับไปภูมิลำเนาที่ต่างแดนแล้ว กลับชอบที่จะนั่งอ่าน นั่งเขียน สันนิษฐานว่าน่าจะมาจากบรรยากาศที่ต่างแดนนั้นเอื้อต่อการศึกษา การอ่าน การเขียนมากว่า เพราะเราอยู่กับตัวเอง ไม่ค่อยเจอหน้าผู้คนเท่าไรนัก แต่ที่มหานครแห่งความสุขนี้ กิเลสเย้ายวนมันเยอะเสียเหลือเกิน

แต่มิต้องห่วง...

ผมติดหนี้ใครไว้จะทยอยใช้ให้ ทั้งในเรื่องขีดๆเขียนๆ และในเรื่องนัดไปนั่งดื่มกัน

...............

๐๔ ๑๑๙ ๖๐๓๔

นี่เป็นเบอร์โทรศัพท์ของผม

แจกกันให้เห็นจะจะกันตรงนี้

โปรดอย่าคิดว่าผมเที่ยวแจกบงแจกเบอร์ให้ใครไปเรื่อย ไม่กลัวเจ้าหนี้ตามทวงหนี้หรือ ไม่เลยครับ เพียงแต่ผมคิดว่ามันเป็นวิธีการติดต่อที่ง่ายที่สุด ผมขี้เกียจไปนั่งตามหาเมล์และส่ง เอามันวิธีคลาสสิกๆแบบนี้แหละครับ ง่ายดี

มิตรรักบล็อกเกอร์ท่านใด มีเวลาว่างและสนใจจะมาเจอกัน รบกวนติดต่อผมได้ทันที

ณ เพลานี้ ผมพร้อมจะไปสังสรรค์กับพวกท่านแล้ว