ลดน้ำหนัก

ผมทนไม่ไหวแล้ววววว

ยิ่งกว่าทนคณะรัฐประหารไม่ได้เสียอีก

ทำไมตัวเลขบนตาชั่งเวลาผมขึ้นไปยืนทีไร มันขึ้นเอาๆ

ตอนปี ๑ ผมเข้ามหาลัย ตัวเลขอยู่ที่ ๖๔

พอเริ่มรู้จักแอลกอฮอล์ เริ่มเข้าวงการท่องราตรี ตัวเลขมันขึ้นเร็วมากกกกก

บางคนบอกว่า ไปสถานบันเทิงบ่อยๆ โยกย้ายส่ายสะโพก แม้จะกินเหล้ายังไง น้ำหนักก็ไม่ขึ้น แต่บังเอิญว่าผมมันเน้นดื่มและดูอย่างเดียว แดนซ์ไม่นิยม

บางคนบอกว่า ไปเตะบอลดิ ผมก็ชอบมากเตะบอลเนี่ย เมื่อสมัยมัธยมนี่ ขอโทษ อย่างพริ้วววว แต่พอมาเรียนมหาลัย ไหนจะเสียเวลาดื่มค่อนวัน เกิดไปเตะบอลอีก จะเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือดีๆล่ะคร้าบบบ ตอนนั้นแค่อ่านหนังสือพิมพ์ อ่านหนังสือนอกเรื่อง อ่านตำรากฎหมาย ก็หมดเวลาแล้ว ไหนจะต้องแบ่งเวลาไปดื่มอีก แล้วจะเอาเวลาไหนไปเตะบอลนี่

ข้ออ้างฟังขึ้นมะ? อิอิ

จนจบปี ๔ เลข ๗ เริ่มมาเยือน

พอทำงาน นี่มันขึ้นไม่หยุดเลย

วันหนึ่งๆกินหลายมื้อมาก

ตื่นเช้ามา แม่ผมก็จัดเตรียม น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ข้าวเหนียว หมูปิ้ง ข้าวมันไก่ ก๊วยจั๊บ ขนมครก ประมาณนี้ อาจมีขาดหายไปบ้างบางอย่าง

ผมก็ซัดไป อ่านหนังสือพิมพ์ไป

รอจนการจราจรเริ่มเบาบาง ก็มาคณะ ถึงประมาณ ๑๐ โมง ถ้ามีสอนก็ไปสอน แต่ถ้าไม่มี จะต้องมีเพื่อนอาจารย์ชวนไปหาอาหารมื้อเช้ากึ่งกลางวันกินประจำ บริเวณแถวสนามมวย

กินไปอีกรอบ อิ่มจะตาย แต่ก็กินอีก เพราะ ชอบโรงอาหารสนามมวยมาก ข้าวสวยร้อนๆ ปลาสลิด ต้มยำปลาทู อิอิ

มามื้อกลางวัน เอาอีกครับ แถวท่าพระจันทร์ แล้วใครที่อยู่แถวนั้นคงทราบดี มันมีร้านไหนไม่อร่อยมั่ง

ตกช่วงบ่ายแก่ๆ บางวัน มีผู้หวังดีจำนวนมาก คอยส่งเสบียงให้ผมประจำ หมูปิ้งบ้าง ลูกชิ้นปิ้งแถวคอมม่อนบ้าง กุยช่ายบ้าง

พอ ๕ โมงเย็น โครงการประกาศนียบัตร กม มหาชนที่ชั้น ๒ ผมต้องลงไปรอรับวิทยากร ไปนั่งคุยกะคนมาอบรม หนีไม่พ้นต้องกินอีก

แล้วเฮียที่ทำอาหารมานี่ก็นะ อร่อยอีก โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยวเป็ด (ว่าแล้วก็น้ำลายไหล)

จน ๒ ทุ่มกว่า พรรคพวกผมที่เรียนโทที่คณะเลิกเรียน มันก็มาลากผมถึงห้อง ไปกินข้าวร้านยาวต่อ บางทีก็ไปโกหย่วนแถว กทม.

ถ้าไปเที่ยวสถานบันเทิงต่อ ก็ซัดวิตามินแอลอีก

ถ้ากลับบ้าน แม่ผมก็เตรียมมื้อเย็นไว้แล้ว ด้วยความเกรงใจแม่ผสมกับความตะกละ ผมก็กินอีก

รวมๆวันหนึ่ง ผมซัดไปไม่รู้กี่มื้อ

มันทำให้ ก่อนมาเรียนต่อ น้ำหนักผมกดไป ๗๕ ได้

พอมาถึงที่นี่ แรกๆไม่ชอบอาหารฝรั่ง ก็ทำกินเองตามมีตามเกิด ฝีมือไม่ได้เรื่อง กินน้อย แต่พอฝีมือพัฒนา ก็ซัดเรียบ หุงข้าววันหนึ่ง ไม่มีเหลือติดก้นหม้อ

อยู่ได้ ๕ เดือน ผมย้ายไปอยู่กับแฟมิลี่ มาดามทำอาหารอร่อยอีก แล้วเพื่อนร่วมบ้าน มีแต่สาวๆเกาหลี ญี่ปุ่น กินน้อย มาดามก็ให้ผมเป็นสวีปเปอร์ ตัวกวาดประจำ

เข้ามหาลัย เครียด เรียนหนัก กินตามมีตามเกิด น้ำหนักลงมาหน่อย

แต่พอมาทำปริญญาเอก เวลามีเยอะ ไม่ต้องเข้าห้องเรียน

คราวนี้กินแหลก แถมกินอาหารได้ทุกสัญชาติ เลยยิ่งไปกันใหญ่ ไหนจะไวน์อีก

ผลลัพธ์ก็คือ วันนี้ ตัวเลขไปอยู่ที่ ๘ แล้ว

ไม่อยากบอกว่า ๘ ต้น หรือ ๘ ปลาย ให้เดาเอาเอง

ไอ้น้ำหนักที่ขึ้นๆเอานี่ ยังไม่น่าสมเพชเท่ากับมันลงไปกองที่พุงหมด

ไม่หลงเหลือความเท่เลย

จึงตัดสินใจ เริ่มโครงการลดน้ำหนัก (รอบที่เท่าไรไม่รู้ นับไม่ถ้วน)

วันนี้วันแรก ผมไม่ได้บริโภคข้าวสักเม็ด

มื้อเย็นเริ่มต้นตอน ห้าโมงเย็น

เป็น สเต๊ก ไข่ดาว และสลัด

แต่ขาดไม่ได้ ขอไวน์ด้วยสักสองแก้ว อิอิ

ช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ

นึกว่าสงสารคนยังไม่ได้แต่งงานด้วยละกัน