นักดื่มอย่างผมเซ็งมากๆ

ผมเคยเขียน เสรีภาพในการเลือกดื่มสุราหลากประเภทไว้ใน http://www.onopen.com/2006/01/381

กลับมาเมืองไทยครั้งนี้ ผมพบอนันตริยกรรมต่อนักดื่มเยี่ยงผมอีกแล้ว

ผมไปเที่ยวมอลลี่ดังเช่นเคย

แรกเริ่ม รู้สึกเอะใจว่า น้องๆสาวเชียร์เหล้าฮันเดรต (มีหน้าตาจิ้มลิ้มหลายคนอยู่) หายไปไหนกันหมด

เหลือบไปมองโต๊ะรอบๆข้าง เอ๊ะ ทำไมทุกโต๊ะเปิดแต่เร้ด เลเบิ้ล

จนมารู้ความจริงว่า...

มอลลี่ ร้านเหล้าละแวกข้าวสารที่ผมไปอยู่เสมอ ถูกบริษัท ริชมอนด์ ผู้นำเข้าวิสกี้ แบล็ก เลเบิ้ล, เร้ด เลเบิ้ล, เบนมอร์ เข้าทุ่มตลาด ด้วยการจ่ายงบก้อนโตและบังคับให้ขายแต่วิสกี้ในเครือริชมอนด์เท่านั้น

ฮันเดรต ไพเพอร์, ชีวาส ซึ่งนำเข้าโดยบริษัท ริคาร์ด คู่แข่งหมายเลขหนึ่ง ไม่อาจมาขายในมอลลี่อีกต่อไป

รวมไปถึงเหล้ายี่ห้ออื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น บัลเลนไทน์, เดวาร์, สเปย์, บลู อีเกิ้ล, แสงโสม, ฯลฯ ล้วนหมดสิทธิเข้าไปกร้ำกรายในมอลลี่

การกีดกันคู่แข่งครั้งนี้ ยังขยายไปร้านอื่นๆในเครือบัดดี้อีกด้วย

เข้าใจว่าบริษัท ริชมอนด์คงทำสัญญากับร้านในเครือบัดดี้ทั้งหมด

นั่นเท่ากับว่า ละแวกข้าวสาร ในร้านมอลลี่, ซินนามอน, ซูซี่, ออสติน, บริค บาร์, เดอะ คลับ, ต้มยำกุ้ง, บัดดี้, กินลมชมสะพาน เราจะไม่ได้เห็นเหล้ายี่ห้ออื่น นอกจาก แบล็ค เร้ด และเบนมอร์

โดยส่วนตัว ผมเปิดเร้ด เลเบิ้ล ประจำ (บางครั้งก็อยากกระดกรีเจนซี่ บรั่นดีไทย แต่ร้านต่างๆไม่นิยมรับมาขาย เพราะรสชาติไม่ถูกจริตเหล่าวัยรุ่น) จึงไม่น่ารับผลกระทบเท่าไรนัก

เพียงแต่แค่รู้สึกว่า ทางเลือกของทุกๆอย่างในบ้านเรา เริ่มเหลือน้อยลงทุกๆที

แม้แต่ กินเหล้า เรายังถูกบังคับยี่ห้อเลย

.............

ของฝากเล็กน้อยสำหรับผู้นิยมไปหาเหล้ากินบนถนนข้าวสาร หากท่านประสงค์จะไปดื่ม สังสรรค์กับเพื่อนฝูง ไม่สนใจดนตรีเท่าไรนัก และไม่พุ่งเป้าไปที่การเหล่สาว หากต้องการนั่งคุย นั่งดื่ม สงบๆ เสียงเพลงไม่ดังมาก ผมมีร้านมาฝากไว้ในอ้อมใจท่าน

ท่านเดินเข้าถนนเข้าสาร (จากทางฝั่ง สน ชนะสงคราม) มาเล็กน้อย แหงนมองดูป้ายร้านต้มยำกุ้งไว้ เลี้ยวเข้าซอยนั้น จะพบร้านร้านหนึ่งก่อนต้มยำกุ้ง ดูออกแนวๆหน่อย ชื่อ ฮิปปี้เดอบาร์ (เมื่อก่อนชื่อ บานาน่า ลีฟ)

ลองเข้าไปดู มีเหล้าให้เลือกหลายขนาน ตั้งแต่แสงโสม รีเจนซี่ ไปถึงเหล้าแพงๆ

ราคาย่อมเยากว่าร้านอื่นในเส้นข้าวสาร

ที่สำคัญ ไม่ตรวจบัตรเข้มข้นเท่าไรนัก