tag:blogger.com,1999:blog-11720999.post111647643887061044..comments2023-11-05T11:11:22.773+01:00Comments on Etat de droit: วิพากษ์การทำวิทยานิพนธ์Etat de droithttp://www.blogger.com/profile/03908980528583804214noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-31943675799724990982013-06-04T03:45:57.735+02:002013-06-04T03:45:57.735+02:00ในส่วนของการทำวิทยานิพนธ์ในบ้านเราที่อ่านมาในบทควา...ในส่วนของการทำวิทยานิพนธ์ในบ้านเราที่อ่านมาในบทความข้างต้นนี้ ก็สามารถบอกไดว่า การศึกษาบ้านเราเรื่องมาก แต่คนที่ลำบากคงเป็นตัวนักศึกษาเอง ถ้าหากระบบเป็นแบบต่างประเทศก็ดีนะค่ะ และฉันก็หวังว่าจะได้เจออาจารย์ที่ปรึกษาที่ให้ความสำคัญกับเราจริงๆ Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-64102376496786371862009-11-26T11:50:58.183+01:002009-11-26T11:50:58.183+01:00บทความนี้โดนใจมากเลยครับ ขออนุญาตคัดลอกเก็บไว้ครับ...บทความนี้โดนใจมากเลยครับ ขออนุญาตคัดลอกเก็บไว้ครับ - -'เด็ก ป.โทnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-5112767686937262782008-11-06T07:03:00.000+01:002008-11-06T07:03:00.000+01:00สวัสดีครับ ติดตามงานงานของพี่มานานแล้วไม่ทันได้เรี...สวัสดีครับ ติดตามงานงานของพี่มานานแล้ว<BR/>ไม่ทันได้เรียนด้วย เพราะพี่ไปฝรั่งเศสเสียก่อน<BR/><BR/>ไอ้เรื่องความรักที่เข้าด้ายเข้าเข็มนี่ ไม่รู้ใช่กับเพื่อนผมรึป่าวนะครับ...<BR/>ก็รุ่นน้องที่กลุ่มพี่ไง น้อง น.(นามสมมติ)..เรื่องมันนานมาแล้วช่างเหอะ<BR/><BR/>+++++++++++++++<BR/><BR/>อ่านแล้วเศร้านะครับสำหรับวิชาการไทย<BR/>การศึกษาปริญญาโทมันเป็นของคนมีเงินไปแล้ว<BR/>ผมเองก็อยากเรียนมากๆ แต่ไม่มีเงินพอ เทอมนึงต้อง 2 หมื่นปลายๆ ถึงสามหมื่นแน่ะ ตอนนี้อดอยากเก็บเงินอยู่ อยากเรียนกฎหมายมหาชน เพราะใจรัก<BR/><BR/>อยากเป็นนักวิชาการ อาจารย์ และนักวิจัย มันมีความสุขประหลาดๆนะ<BR/><BR/>+++++++++++++++++++<BR/><BR/>ปัญหานึงในบ้านเราคือ เราขาดความรู้ความเข้าใจในกฎหมายมหาชนนะ <BR/>คิดดูตอนเรียนยังแอบโดด แอบหลับ และสอบผ่านๆไปอย่างแกนๆ<BR/><BR/>ตอนบ้านเมืองมีปัญหาทางกฎหมายมหาชน หลายคนดันทะลึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉยเลย ทั้งๆที่ตอนเรียนมันก็ไม่เข้าใจอะไรจริงๆสักที<BR/><BR/>อย่างว่าล่ะ เสียงตนเรียนสูงมันดังกว่าเสียงคนเรียนจบแค่ตรีนี่นา<BR/><BR/>นี่ล่ะประเทศไทย<BR/><BR/>ป.ล. ชอบบทความนี้มากkritzhttps://www.blogger.com/profile/04028230088121993452noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-23933720574118374412008-06-15T16:39:00.000+02:002008-06-15T16:39:00.000+02:00เรียนโทปีสองต้องเลือกทำวิทยานิพนธ์หรือสารนิพนธ์จนป...เรียนโทปีสองต้องเลือกทำวิทยานิพนธ์หรือสารนิพนธ์<BR/>จนป่านนี้ยังเลือกไม่ถูก ปวดหมอง<BR/>มีคำแนะนำดีดีมั้ยลักษ์https://www.blogger.com/profile/11497875703507216166noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1117570880186963102005-05-31T22:21:00.000+02:002005-05-31T22:21:00.000+02:00"ใครรู้ตัวว่าเปิดบล็อกแล้วทิ้งร้างมานาน ขอความกรุณ..."ใครรู้ตัวว่าเปิดบล็อกแล้วทิ้งร้างมานาน ขอความกรุณากลับไปอัพเดทบล็อกของท่านด้วยนะ :)"<BR/><BR/>เหมือนว่าต้องเข้าไปอัพของเราบ้างแล้ว ช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เข้าไปอัพ เพราะไม่มีอารมณ์อย่างมากค่ะ<BR/><BR/>...<BR/>เข้ามาอ่านเรื่องทำวิทยานิพนธ์ ประดับสมอง(ที่ส่วนใหญ่เป็นขี้เลื่อย)ได้ดีมากเลยค่ะ<BR/><BR/>ตอนนี้กำลังคิดจะเรียนต่อปริญญาโทค่ะ ... รอเรื่องงานให้เข้าที่ก่อน แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหา อิอิ<BR/><BR/>ขอบคุณค่ะ ^^<BR/>KoPoKAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1117305312065056092005-05-28T20:35:00.000+02:002005-05-28T20:35:00.000+02:00ทักทายจ้าเข้ามาจากเว๊ปพี่อัฐแหล่ะ เลยรู้ว่านายป๊อก...ทักทายจ้า<BR/>เข้ามาจากเว๊ปพี่อัฐแหล่ะ เลยรู้ว่านายป๊อกมีเว๊ปเป็นของตัวเองด้วย<BR/>อ่านแล้วสนุกดี ได้ความรูอีกต่างหาก<BR/>Bonne continuation นะจ๊ะ<BR/>..........พลอย...........Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1116713967592850422005-05-22T00:19:00.000+02:002005-05-22T00:19:00.000+02:00ตอนนี้ชอบมากตอนนี้ชอบมากpin poramethttps://www.blogger.com/profile/06619475390733660225noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1116485488651021592005-05-19T08:51:00.000+02:002005-05-19T08:51:00.000+02:00สำหรับเรื่องวิทยานิพนธ์ผมอ่านไม่จบว่ะ แค่ท่อนนี้"....สำหรับเรื่องวิทยานิพนธ์<BR/>ผมอ่านไม่จบว่ะ แค่ท่อนนี้<BR/><BR/>"...แก้ตามใจกรรมการขนาดนี้ ไม่ใช่วิทยานิพนธ์ของเราแล้วครับ เรียกว่าวิทยานิพนธ์ของศ.ดร. อัตตา อีโก้จัด ประธานกรรมการ, รศ.ดร. มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ กรรมการ, รศ.ดร. กูเก่ง อย่าเถียงกู กรรมการ, ผศ.ดร. ไม่ได้อ่าน แต่ขออัด กรรมการ และรศ.ดร.ได้ครับท่าน ดีครับผม อาจารย์ที่ปรึกษา น่าจะเหมาะสมกว่า..."<BR/><BR/>ผมก็หัวเราะขี้แตกไปแล้ว อ่านต่อไม่ไหว ใครผ่านระบบมหาบัณฑิตนิติศาสตร์และรัฐศาสตร์บ้านเราไป คงนึกภาพออกกันทุกคน และคงขำเท่าๆกับผม (สาขาอื่นๆเข้าใจว่าไม่มีขนาดนี้)<BR/><BR/>แต่คุณลืมกรรมการพวกนี้ไปนะ ...<BR/>"นาย ปราศเวลา ต้องมาเป็นกรรมการ" อธิบดีกลมกำจัดยุงลาย ... พวกนี้แหละชอบอ่านวิทยานิพนธ์ในรถก่อนสอบ<BR/><BR/>"ฯพณฯ เก่ง ในตำรา" ผู้พิพากษาหรือตุลาการประจำสานกระบุง ... ท่านเหล่านี้ปกติใจดี แต่วิทยานิพนธ์อย่ามาแตะ หรือวิจารณ์คำพิพากษา หรือคำวินิจฉัยขิงฉันเป็นใช้ได้"<BR/><BR/>ผมภวณาขอให้คุณราโช อย่าเจอกรรมการสองท่านนี้เลย ปัญหาคือ ตอนจะล่าลายเซ็นน่ะ คุณจะท้อใจจนแทบอยากไปกระโดดสะพานลอยให้รถไฟใต้ดินทับว่ะ<BR/>เพราะท่านจะไม่ว่า หาตัวได้ยากมาก<BR/><BR/>ผมเองโชคดี กรรมการของผมทุกท่าน เห็นชื่อแล้วโดยมากหนาว เพราะส่วนใหญ่เป็นประธานเล่มอื่นกัน แต่เล่มผมได้รวมฮิต... แต่ส่วนใหญ่ท่านจะใจดีและนัดได้ไม่ยากนัก รวมทั้งทุกท่านก็มีความเป็นนักวิชาการสูงครับ แต่ที่ประทับใจจริงๆ คือ ท่านเลขาธิการ ป.ป.ช. คนเก่า เพราะ ท่านสนใจงานของผมตั้งแต่สมัยเป็นบทความ... จนมาเป็นวิทยานิพนธ์ หากฎหมายมาให้ ชวนคุยแนะนำตรงโน้นตรงนี้ให้ตั้งยืดยาวทั้งๆที่ท่านมีภาระมาก ผมปลื้มใจมาจนทุกวันนี้ครับ<BR/><BR/>ไว้อ่านตกผลึก (เลิกขำ) แล้วจะมาเม้นต์ต่อAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1116485132887204232005-05-19T08:45:00.000+02:002005-05-19T08:45:00.000+02:00๕๕๕ พี่บุญชิตมาเขียนไว้ในบล็อกผมก็ดีครับ ผมจะได้เส...๕๕๕ พี่บุญชิตมาเขียนไว้ในบล็อกผมก็ดีครับ ผมจะได้เสือกรู้ไปด้วย <BR/><BR/>อ่านที่พี่บุญชิตเขียนแล้ว ผมเลยเกิดอาการ "ปิ๊ง" มาทันที<BR/><BR/>ปิ๊งเรื่องที่จะเขียนนะครับ หาใช่ปิ๊งพี่บุญชิตแต่ประการใด<BR/><BR/>พรุ่งนี้ (ถ้าคืนนี้ไม่ได้เจอไวน์) หรือาจมะรืน (ถ้าคืนนี้เจอไวน์) คงได้ชมกัน<BR/><BR/>ผมจะเอาปากไปแกว่งเท้าหาเสี้ยนอีกแล้ว อันนี้เสี้ยนใหญ่เสียด้วย ๕๕๕Etat de droithttps://www.blogger.com/profile/03908980528583804214noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1116484421002632562005-05-19T08:33:00.000+02:002005-05-19T08:33:00.000+02:00ถึงคุณราโชสคิปตะผมกำลังเสื่อมศรัทธากับวงการหนังสือ...ถึงคุณราโชสคิปตะ<BR/><BR/>ผมกำลังเสื่อมศรัทธากับวงการหนังสือพิมพ์บ้านเรา<BR/>เป็นความขมขื่นที่พูดไม่ออก <BR/><BR/>เพราะเป็นหนังสือพิมพ์ที่ผมคุ้นเคย... ฉบับนั้นแหละ<BR/><BR/>ประเด็นเรื่องคุณหญิงน่ะแหละ<BR/>คือ จะด่า จะว่ากันทางวิชาการ ผมไม่ว่าดอกครับ<BR/>หรือเล่นกันเชิงการเมืองก็ได้<BR/>แต่ไปลากเอาเรื่อง "นั้น" เข้ามาเนี่ย มันทุเรศครับ<BR/>ผมว่า บทความที่ฮิตติดชาร์ตผู้จัดการอยู่ตอนนี้<BR/>คืองานชิ้นโบว์ดำที่สุดในประวัติการณ์ของหนังสือพิมพ์นี้<BR/>เทียบได้กับ ที่ดาวสยามเคยลงรูปตัดต่อ แล้วเป็นชนวนเหตุการณ์สิบหก เอ๊ย หกตุลานั่นแหละครับ<BR/><BR/>เป็นการเอาสถาบันมาโจมตี และปลุกระดมกันอย่างหน้าด้านๆ<BR/><BR/>ผมไม่ได้หดหู่เลย เรื่องการด่าวุฒิ ด่าศาลรัฐธรรมนูญ<BR/><BR/>แต่ผมรู้สึกหดหู่ ว่า เออ ทำไมเราถึงใช้ "สิ่งนั้น" กันพร่ำเพรื่อ<BR/><BR/>ทำไมเราเอาไว้ใช้เป็นสิ่งโจมตีฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย<BR/>ทำไมเราถึงพยายามโยงว่า "ท่านผู้นั้น" ชอบใคร เกลียดใคร และอีกฝ่ายต้องเป็นทรราชภัยจัญไรแผ่นดิน<BR/><BR/>เราเจ็บปวดกันไม่พออีกเหรอ <BR/>คดีลอบปลงพระชมม์สมัยคุณปรีดี<BR/>คดีหกตุลา<BR/>คดีพยายามลอบปลงพระชมม์ ที่เป็นเหตุให้ รสช. อ้างเพื่อยึดอำนาจ<BR/>คดีสติ้กเกอร์<BR/>คดีหมิ่นในอีกหลายๆกรณี คนติดคุกฟรีเพียงเพราะพูดว่าอยากเกิดเป็นเจ้านาย<BR/><BR/>ฯลฯ<BR/><BR/>นี่จะเอาอีกเรื่องหรือไง ?<BR/><BR/>เออ ถ้าหนังสือพิมพ์ขวาจัด อย่างแนวหน้าเขียน ผมยังไม่อะไรเท่าไร<BR/><BR/>นี่หนังสือพิมพ์ที่ผมคุ้นเคยว่ะ<BR/>คุณสิริอัญญา ก็เป็นนักกฎหมายชื่อดังในวงการทนายความ<BR/><BR/>ใจรู้สึกหนักๆว่ะ (ไม่เหมือนหนักใจนะ)<BR/><BR/>แต่ไม่ต้องห่วงครับ คุณราโช เรื่องนั้นอ้ะผมเขียนแน่ๆ แต่อาจจะวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แต่ตอนนี้ขอหนักใจก่อน<BR/><BR/>เออว่ะ คุณก็มีบล๊อกนิ<BR/>แล้วผมจะมาส่งข้อความไว้ในบล๊อกเจ้านิติรัฐทำไมเนี่ย... เวงจิงๆAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1116481819369482192005-05-19T07:50:00.000+02:002005-05-19T07:50:00.000+02:00ก่อนหน้านี้ที่ลบไปก็ความเห็นผมเองอ่ะครับแต่ด้วยควา...ก่อนหน้านี้ที่ลบไปก็ความเห็นผมเองอ่ะครับ<BR/><BR/>แต่ด้วยความผิดพลาดทางความเขลาของผมเอง เลยทำให้ความเห็นดังกล่าวไปไม่หมด ผมขออนุญาตเอามันออกเอง และโพสใหม่ดังนี้ครับ...<BR/><BR/>อ่านแล้วปลง<BR/><BR/>สองสามปีหลังมานี้ ชีวิตผมเหมือนได้ก้าวออกมาอยู่ในโลกของความจริง เหมือนที่ผมเขียนไว้ในบล็อกของผม <BR/><BR/>ผมรักชีวิตสมัยเรียนของผมจริงๆ ไม่ว่าจะระดับใด โดยเฉพาะระดับปริญญาโท<BR/><BR/>เฉพาะช่วงคอร์สเวิร์คก่อนทำวิทยานิพนธ์ของผม<BR/><BR/>ช่วงนั้นผมสนุกกับการคิดประเด็นและปัญหาใหม่ๆ รวมทั้ง การทดสอบ ตรวจสอบ ปัญหาเก่าๆ วิธีคิดเก่าๆ ที่ได้เรียนสอนกันมาในระดับปริญญาตรี <BR/><BR/>สนุกดีจัง อิสระทางความคิด และการถกเถียงวิพากษ์วิจารณ์<BR/><BR/>เห็นด้วยกับเจ้าของบล็อก คุณภาพนักศึกษาเป็นปัญหาหนึ่ง เพราะสังเกตได้ว่า ในห้องเรียนโทที่ผมเคยเรียน น้อยรายเหลือเกินที่จะได้มีการถกเถียงกับอาจารย์ <BR/><BR/>มิพักต้องกล่าวถึง (วลียอดฮิตของเจ้าของบล็อกมัน) ถกเถียงกันเองของนักศึกษา ซึ่งในความคิดผม ผมว่ามันสำคัญพอๆกับ หรือมากกว่า การถกเถียงกับอาจารย์<BR/><BR/>ผมเริ่มต้นวิทยานิพนธ์ของผมด้วยความไม่รู้ เนื่องจากระบบการเลือกหัวข้อวิทยานิพนธ์ในบ้านเราก็น่าจะเป็นปัญหา นักศึกษาไม่แกร่งพอ และไม่ชัดพอที่จะสรรหาหัวข้อที่ตัวสนใจจริงๆ<BR/><BR/>แต่แม้จะได้หัวข้อที่ตัวสนใจจริงๆ ก็ไม่มั่นใจว่า อาจารย์คนไหนจะเอาด้วย<BR/><BR/>ทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือ หาอาจารย์ที่ปรึกษาให้ได้ก่อน แล้วค่อยไปขอหัวข้อกับท่าน ซึ่งแน่นอน เราจะได้หัวข้อที่สามารถทำวิทยานิพนธ์ได้แน่ๆ และย่อมเป็นหัวข้อที่ท่านสนใจและอยากทำเองแต่อาจจะไม่มีเวลา <BR/><BR/>แต่สำหรับเรา ... <BR/><BR/>ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ได้อาจารย์ที่ปรึกษาก่อนหัวข้อ ก่อนหน้านั้นเคยคิดหัวข้อหนึ่งไว้แล้ว แต่ก็ต้องพับไป ด้วยเหตุผลที่ไม่ค่อยมีปัญหาในทางปฏิบัติเท่าไหร่ มีแต่ปัญหาในทางทฤษฎี<BR/><BR/>แล้วหัวข้อปัจจุบันของผมก็ห่างไกลเหลือเกินกับความรู้ของผมที่มีอยู่ ผมใช้เวลากว่าครึ่งปีในการทำความเข้าใจแฟ้มข้อมูลที่อาจารย์โอนมาให้ ก่อนที่จะสอบผ่านเค้าโครงไปได้<BR/><BR/>ผมใช้เวลาอีกเกือบสองปีในการสอบเล่มเต็ม<BR/><BR/>ผมใช้เวลานานเกินไป เหตุหนึ่งนอกจากความขี้เกียจและความไม่รับผิดชอบส่วนตัวแล้ว คือ การที่ผมต้องตัดสินใจ ก้าวเท้าออกมาจากการเป็นผู้ช่วยวิจัยของอาจารย์ที่เป็นอยู่เกือบสองปี ออกมาหาต้นสังกัดทำงานประจำของตัวเอง<BR/><BR/>การเรียนปริญญาโทในบ้านเรา อย่างน้อยก็ในคณะที่ผมรัก มีแต่หลักสูตรพาร์ทไทม์ นั่นเพื่อรองรับคนทำงานตอนกลางวันแล้วมาเรียนกลางคืน ไม่มีหลักสูตรฟูลไทม์ การลงทะเบียนเรียน ทำได้เทอมละ สามวิชา <BR/><BR/>ซึ่งเป็นอุปสรรคในการเขียนวิทยานิพนธ์ของผมมาก<BR/><BR/>กว่าผมจะจบคอร์สเวิร์ค ใช้เวลา 2 ปี (ของผมหลักสูตรใหม่ เมื่อก่อนก็เป็นอย่างที่เพื่อนผมมันว่าไว้ คือ 4 ปี) และจากนั้นก็ต้องปั่นงานวิทยานิพนธ์ส่ง ซึ่งอย่างเร็ว ก็สามารถที่จะจบได้ใน 2 ปีครึ่ง แต่เท่าที่ผมสอดสายตามองดู หาคนจบสองปีครึ่งมิได้ พวกที่เรียนพร้อมกับผม หากตัดสินใจทำวิทยานิพนธ์ต่อไป ไม่มีใครที่จบก่อนผมเลย (จะภูมิใจดีมั๊ย) <BR/><BR/>คนที่จบไปแล้วในเวลาสองปีครึ่งคือ คนที่ตัดสินใจ ไม่ทำวิทยานิพนธ์ โดยหันไปเลือกสารนิพนธ์ หรือการค้นคว้าวิจัยด้วยตนเองอิสระ โดยต้องอยู่ในเงื่อนไข ลงวิชาคอร์สเวิร์คมากกว่าพวกผม 6 หน่วยกิต หรือ สองวิชา และมีการสอบปากเปล่าประมวลวิชา ที่ได้ร่ำเรียนมาแล้ว ในวิชาบังคับของสาขา<BR/><BR/>ผมได้แต่นั่งมองตาละห้อย<BR/><BR/>ผมเป็นคนทำอะไรได้ทีละอย่าง ไม่ถนัดอย่างยิ่งกับการทำงานไปและเรียนไป ตลอดเวลาของการทำงานประจำปีครึ่ง ควบคู่ไปกับการเรียนโท ผมทำได้ไม่ดีเลยทั้งสองอย่าง ผิดกับช่วงเวลาที่งดงามในความทรงจำตอนช่วงที่ผมเรียนคอร์สเวิร์คอย่างเดียวโดยไม่ต้องทำงาน (แม้ว่าปีแรกของการเรียนโท ผมจะต้องเรียนและสอบความรู้ชั้นเนติบัณฑิตไปด้วยก็ตาม .. แต่มันก็ยังเป็นการเรียนวะ)<BR/><BR/>ถึงตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากตามแก้งานที่กรรมการแต่ละท่านสั่งให้แก้ไข เพื่อการันตีว่าผมจะได้เข้าพิธีรับปริญญาบัตร ชั้นนิติศาสตรมหาบัณฑิตของผม จริงๆไม่ใช่แค่ของผมคนเดียว แต่เป็นของพ่อ แม่ของผมด้วย<BR/><BR/>ผมตั้งใจจะนำปริญญาใบนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้พ่อของผมเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าผมจะมีแรงกายและแรงใจคว้ามันมาเป็นของขวัญให้พ่อของผมได้หรือไม่ หากได้มาคงเป็นสิ่งที่ผมภูมิใจและดีใจมาก เช่นเดียวกับครอบครัวและญาติมิตรผู้ให้กำลังใจกับผมมาตลอด แม้ว่าของขวัญชิ้นนี้จะบูดเบี้ยวไปสักเพียงใดก็ตามratioscriptahttps://www.blogger.com/profile/01820026479900544045noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11720999.post-1116481409633354592005-05-19T07:43:00.000+02:002005-05-19T07:43:00.000+02:00ความคิดเห็นนี้ถูกลบโดยผู้ดูแลระบบของบล็อกratioscriptahttps://www.blogger.com/profile/01820026479900544045noreply@blogger.com